Λιμενεργάτες του Σουέζ αρνήθηκαν να παραλάβουν 7 τόνους δακρυγόνων από τις ΗΠΑ

Λιμενεργάτες του Σουέζ αρνήθηκαν να παραλάβουν 7 τόνους δακρυγόνων από τις ΗΠΑ

Καθώς η κατάσταση γίνεται ολοένα και βάρβαρη σε καθημερινή βάση και σε παγκόσμια κλίμακα, έχει φτάσει η ώρα η ώρα για τους λαούς να πάρουν μεγάλες αποφάσεις - αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας, για το ποια πλευρά θα στηρίξει ο καθένας.

Στην Αίγυπτο είναι φανερό ότι αυτό που λένε το εννοούν πάντως, και η συγκεκριμένη είδηση αποτελεί ενθαρρυντικό παράδειγμα προς μίμηση:

Λιμενεργάτες του Σουέζ αρνήθηκαν να παραλάβουν 7 τόνους δακρυγόνων από τις ΗΠΑ
Oι εργαζόμενοι στο λιμάνι του Σουέζ αρνήθηκαν να παραλάβουν την πρώτη παρτίδα με επτά τόνους δακρυγόνα, καθώς φαίνεται ότι το υπουργείο Εσωτερικών θέλει να ξαναγεμίσει τις αποθήκες του που άδειασαν μετά τις 6 μέρες των διαδηλώσων στην Αίγυπτο.

Ομάδα τελωνειακών υπαλλήλων στο λιμάνι του Σουέζ αποκάλυψε ότι το αιγυπτιακό Υπουργείο Εσωτερικών βρίσκεται στη διαδικασία λήψης 21 τόνοι δακρυγόνων από τις ΗΠΑ. Ο ισχυρισμός αυτός υποστηρίζεται από τον Medhat Eissa, ακτιβιστή στην παράκτια πόλη του Σουέζ, ο οποίος παρείχε έγγραφα τα οποία προέρχονται από ομάδα των τελωνειακών του Καναλιού του Σουέζ.

Οι εργαζόμενοι έχουν υποβληθεί σε ανάκριση για την άρνησή τους να επιτρέψουν να εισέλθει στο λιμάνι μια αποστολή επτά τόνων δακρυγόνων από τις ΗΠΑ.

Ομάδα εργαζομένων στο λιμάνι Adabiya στο Σουέζ έχει επιβεβαιώσει με αποδεικτικά έγγραφα, ότι η αποστολή των συνολικά 21 τόνων δακρυγόνων που έχει ήδη ξεκινήσει από το αμερικανικό λιμάνι του Wilmington, θα ολοκληρωθεί σε τρία στάδια.

Οι εργαζόμενοι λένε πώς το πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων Danica, το οποίο μεταφέρει επτά τόνους δακρυγόνα της Αμερικανικής εταιρίας Combind Systems, έχει ήδη φτάσει στο λιμάνι ενώ δυο παρόμοιες αποστολές από την ίδια εταιρεία αναμένεται να φθάσουν εντός της εβδομάδας.

Φανελάκι του Che Guevara και σουρριαλ πολιτικός λόγος που στηρίζει-η τουλάχιστον προσπαθεί να στηρίξει- οτι για την οικονομική κρίση  ευθύνεται  ολοκληρωτικά η παράνομη μετανάστευση....

ttp://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/11/blog-post_3685.html

Την ίδια ώρα που οι "προβολείς" των κυρίαρχων ΜΜΕ είναι στραμμένοι στην ευρωζώνη, στις ΗΠΑ ήδη προετοιμάζονται για έναν ακόμα γύρο εκτύπωσης πληθωριστικών δολαρίων, προκειμένου το κράτος να συνεχίζει να χαρίσει λεφτά στις χρεωκοπημένες τράπεζες. Εννοείται πως αυτό αποτελεί και για εμάς μια βεβαιότητα, όπως έχουμε ξαναγράψει εδώ και χρόνια. Το μόνο που μένει να δούμε είναι το πότε θα το κάνουν, και το πόσα λεφτά θα δώσουν στις τράπεζες αυτή τη φορά. Αν δε σταματηθούν πάντως, δε σταματάνε.

Σε άρθρο του Bloomberg, διαβάζουμε ότι οι επενδυτές αναμένουν από τη FED, την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, να εκτυπώσει πάνω από μισό τρισεκατομμύριο δολάρια, ως "φρέσκια" βοήθεια προς τις τράπεζες το 2012. Ο βασικός λόγος που αναφέρει το Bloomberg είναι τα στεγαστικά δάνεια ("mortgages"), καθώς η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο (άσχετα αν τα κυρίαρχα ΜΜΕ έχουν πλέον θάψει το θέμα, και τηρούν "σιγή ιχθύος" για τις εξελίξεις σχετικά με τη "στεγαστική φούσκα" των ΗΠΑ).

Εννοείται βέβαια πως το στεγαστικό ΔΕΝ είναι το μοναδικό θέμα, απλά η Αμερική εκτυπώνει με "σταδιακό" τρόπο τα τρισεκατομμύρια που χρειάζονται οι τράπεζες, για να καλύψουν τις ζημιές τους από στεγαστικά δάνεια, κρατικά ομόλογα, παράγωγα (derivatives) και οτιδήποτε άλλο έχουν στην κατοχή τους και δε μπορεί να εξοφληθεί.

Άλλωστε, αν οι ΗΠΑ (αλλά και όλοι οι υπόλοιποι) εκτύπωναν μονομιάς όλα αυτά τα τρισεκατομμύρια, τότε θα το έπαιρναν όλοι χαμπάρι τι γίνεται, και θα είχαμε χαμό. Τώρα η κατάρρευση του δολαρίου είναι 'ελεγχόμενη', και οι περισσότεροι δεν την καταλαβαίνουν - άσε που μπορούν να κοροϊδεύουν και να τρομάζουν τον κόσμο, διότι κάθε φορά που τα λεφτά των τραπεζών τελειώνουν και χρειάζονται κι άλλα, απειλούν ότι "θα έρθει η καταστροφή αν δεν εκτυπώσετε χρήματα για χατήρι μας". Και έτσι καταφέρνουν να πείσουν τον κόσμο να το αποδεχτεί, αν και ο μόνος σκοπός αυτής της διαδικασίας, της μαζικής δηλαδή εκτύπωσης χρήματος είναι (α) να σώσει το χρεωκοπημένο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και (β) να ρίξει πάρα πολύ κάτω το μισθό του εργάτη, καθώς το νόμισμα στο οποίο πληρώνεται διαρκώς πληθωρίζεται, μέχρι να υπερπληθωριστεί εντελώς, και άρα χάνει την αξία του (εξ ου άλλωστε και η "άνοδος του χρυσού", η "άνοδος του πετρελαίου", ή η "άνοδος της τιμής των τροφίμων" που προκαλεί "εξεγέρσεις για τρόφιμα" σε φτωχές χώρες. Από τη στιγμή που τα νομίσματα πληθωρίζονται, χάνουν την αξία τους, και άρα χρειάζεσαι περισσότερα χρήματα για να αγοράσεις τα ίδια πράγματα)

Εδώ και το σχετικό άρθρο του Bloomberg:

Bond Dealers See Fed Buying $545 Billion of Home-Loan Debt in Third Easing

The biggest bond dealers in the U.S. say the Federal Reserve is poised to start a new round of stimulus, injecting more money into the economy by purchasing mortgage securities instead of Treasuries.

Fed Chairman Ben S. Bernanke and his fellow policy makers, who bought $2.3 trillion of Treasury and mortgage-related bonds between 2008 and June, will start another program next quarter, 16 of the 21 primary dealers of U.S. government securities that trade with the central bank said in a Bloomberg News survey last week. The Fed may buy about $545 billion in home-loan debt, based on the median of the firms that provided estimates. 

Ανάμεσα στις τράπεζες που προβλέπουν ότι η FED θα τυπώσει χρήμα και θα τις σώσει, προτιμώντας να αφήσει αμέτρητους εργάτες να πεινάσουν από το να χρεωκοπήσουν οι τράπεζες είναι και η Societe Generale (SocGen).

Κάνουμε ειδικά αναφορά στην περίπτωση της, διότι (α) είναι από τις πιο προβληματικές τράπεζες, λόγω των πολλών ομολόγων των PIIGS που έχει, και (β) διότι στην ανάλυση της, που τη βρήκαμε στο zerohedge, κάνει μερικές ενδιαφέρουσες παραδοχές, όπως πχ ότι η πολιτική αυτή των ΗΠΑ πληθωρίζει (υποτιμά) το δολάριο, και το μόνο που θα μείνει σταθερό είναι...ο χρυσός, την ισοτιμία του οποίου βλέπει σε νέα επίπεδα-ρεκόρ από 1900$/ουγγιά έως 8500$/ουγγιά:

SocGen Sees $600 Billion QE3 Starting In March 2012 Sending Gold Up Between $1900 And $8500/Oz

SocGen has released its much anticipated Multi Asset Portfolio Scenario/Strategy guide titled simply enough "Patience: bad news will become good news" where, as the insightful can guess, the French bank makes the simple case that the worse things get, the stronger the response by global central banks will be. (σ.σ. δηλαδή οι κεντρικές τράπεζες των κρατών θα τυπώσουν λεφτά και θα τα χαρίσουν στις τράπεζες)

Here is the key quote for those worried that : "A major liquidity crisis should not occur this time, as we think we are on the eve of major QE in the UK, US and (a bit) later on in the EZ." (σ.σ. για όσους μπερδεύονται με τα ακρωνύμια, το QE σημαίνει εκτύπωση χρήματος, και το EZ σημαίνει ευρωζώνη (EuroZone))

The next question is "How big will QE3 be"? Well, according to SocGen, the Fed will preannounce it in the January 2012 FOMC statement, the monetization will last from March 2012 until the end of the year, and will buy a total of $600 billion.

As to what to do, besides going long some financial stock and hoping it is not the one that is allowed to fail, SocGen has some simple advice: "Buy gold ahead of QE3 as money creation has a strong impact on prices" - in other words just as we suggested yesterday courtesy of the Don Coxe correlation chart. Why gold and not BAC? Because, "Gold is highly sensitive to US QE, as every dollar of QE goes into M0, triggering the debasement of the USD. (σ.σ. "debasement of the USD" - υποτίμηση του δολαρίου) Gold = $ 8500/Oz: to catch up with the increase in the monetary base since 1920 (as it did in the early 80s). Gold = $1900/Oz: to close the gap with the monetary base increase since July 2007(QE1+QE2)."

Και για να μη νομίζουμε ότι η ευρωζώνη δεν κάνει κάτι αντίστοιχο, δείτε και αυτό (η ΕΚΤ επίσης τυπώνει χρήμα, αγοράζοντας ομόλογα με λεφτά που τυπώνει από το πουθενά, απλά το κάνει σε σχετικά πιο περιορισμένη κλίμακα):

ΕΚΤ: Αγόρασε κρατικά ομόλογα 8,51 δισ. ευρώ

Στα 8,581 δισ. ευρώ έφτασαν οι αγορές κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ στη δευτερογενή αγορά την προηγούμενη εβδομάδα, μεταδίδει το Reuters. Το συνολικό ποσό που έχει δαπανήσει η ΕΚΤ από την έναρξη του προγράμματος αγοράς ομολόγων τον Μάιο του 2010 ανέρχεται στα 203,5 δισ. ευρώ. 

Ως "επιδόρπιο", δείτε ένα ακόμα άρθρο του Bloomberg που αποκαλύπτει τα αμύθητα κέρδη των τραπεζών από τα λεφτά που παίρνουν από τη FED από το 2008 που ξέσπασε η κρίση. Καθίστε άνεργοι και άποροι τώρα εσείς και πληρώστε χαράτσια (αν έχετε - γιατί αν δεν έχετε θα μείνετε χωρίς ρεύμα και και χωρίς σπίτι):

Η Fed έκρυψε τα 7,7 τρις. στις τράπεζες

Περίπου 13 δισ. δολάρια ήταν το καθαρό όφελος των μεγάλων τραπεζών των ΗΠΑ και του υπόλοιπου πλανήτη από τις «μυστικές» πολιτικές διάσωσης που ακολούθησε αμέσως μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 η Fed.

Τόσο η Fed όσο και οι τράπεζες αγωνίστηκαν επί μια διετία προκειμένου οι λεπτομέρειες αυτού του «μεγαλύτερου πακέτου διάσωσης στην ιστορία των ΗΠΑ» να μη βγουν ποτέ στο φως. Ωστόσο το πρακτορείο Bloomberg κατάφερε πρόσφατα και έπειτα από δίκη που κέρδισε, να γίνει κάτοχος μιας έκθεσης 29.000 σελίδων της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας για την οικονομική κρίση και την καταγραφή 21.000 συναλλαγών έκτακτου δανεισμού προς τις τράπεζες. Τα λαβράκια που βγήκαν ήταν πολλά. Μεταξύ άλλων:

α Ως τον Μάρτιο του 2009 η Fed είχε δεσμεύσει -είτε σε δάνεια είτε σε εγγυήσεις ή άλλες πιστωτικές διευκολύνσεις- για τη διάσωση των μεγάλων τραπεζών 7,77 τρισ. δολάρια. Ποσό μεγαλύτερο του 50% του ΑΕΠ των ΗΠΑ εκείνο το έτος.

β Μόνο σε μία ημέρα, στις 5 Δεκεμβρίου του 2008, η Fed διέθεσε για τις συνολικές δανειακές ανάγκες των παραπάνω 1,2 τρισ. δολάρια.

γ Πέντε μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ -JP Morgan, Bank of America, Citigroup, Goldman Sachs, Wells Fargo- αποσπούσαν τη μερίδα του λέοντος. Ελαβαν 160 δισ. δολάρια από το ταμείο διάσωσης (TARP) και περί τα 460 δισ. δολάρια σε έκτακτο δανεισμό από τη Fed. Σε αυτές πήγαινε το 63% των ημερήσιων -και με χαμηλότερο της αγοράς επιτόκιο- χορηγήσεων της Fed.

Η Fed όμως δεν ονομάτισε ποτέ αυτές τις τράπεζες, ενώ οι τραπεζίτες δεν αναφέρθηκαν ποτέ στον έκτατο δανεισμό τους, παρ' ότι την ίδια στιγμή διαβεβαίωναν τους επενδυτές ότι τα ιδρύματά τους ήταν υγιή. Παρ' ότι η Fed λέει ότι όλα τα δάνεια εξοφλήθηκαν από τις τράπεζες, το όφελος των τελευταίων από τα χαμηλότερα της αγοράς επιτόκια (έως και 0,01% τον Δεκέμβριο του 2008), με τα οποία τους δάνεισε, έφτασε τα 13 δισ. δολάρια. Η κρυφή χρηματοδότηση βοήθησε τις τράπεζες να διατηρήσουν την πλαστή εικόνα τους και βεβαίως να γίνουν στη συνέχεια ακόμη μεγαλύτερες

Bong Da City - Έντεκα εικοσιπέντε

Bong Da City - Έντεκα εικοσιπέντε 

 

 Tsaki
Ξαπλωμένος στο κρεβάτι, αφήνω το σώμα μου χαλαρό για να μουδιάσει βελόνες κατά μήκος προκαλούνε και συσπάσεις με σκοπό να προκαλώ το πνεύμα μου στο να αποδράσει εκεί που η λογική τελειώνει ξεκινούν άλλες διαστάσεις, βρισκόμενος σε μία, παράλογη ηρεμία, αφήνω το σώμα με το δωμάτιο εν αρμονία μη καταλάβουν οι ψυχές γιατί γι’ αυτές είναι να ζουν 2 φορές εις βάρος μου και εγώ καμία, όταν σου δίνεται ευκαιρία, τα χέρια ως τις άκρες είναι κρύα, δε το νιώθεις όμως σίγουρα κάθε σου αρτηρία είναι και η μόνη μαρτυρία ότι είσαι απών στην ουτοπία χαμένος σε μηδενικά πίσω από κάθε φαντασία, όταν το σώμα σου πάνω απ’ το αληθινό αιωρείται …

Mani
… και δε σ’ ακούει κανείς!
Ότι αγάπησες σιχάθηκες τώρα που όλα γυρίζουν, ακόμα και οι δικοί σου δεν σε προσεγγίζουν, της πόλης το στόμα ανοιχτό, όσοι νομίζουν και δεν είναι σίγουρα γι αυτά που λένε το γνωρίζουν, όσοι φοβούνται να μιλήσουν θυμούνται κάθε κακή τους ανάμνηση μόνο, ως αποτέλεσμα το κεφάλι τους σκύβουν και με κοιτάνε παράξενα, φαίνομαι αλλόκοτος ανάμεσα στο πλήθος τους γιατί κοιτώ κατάματα, το τοποθετώ θετό (το-τοποθετώ-θετώ) το πυροδοτώ και μετά πετώ, αφήνω εγκαύματα! Μέρος της πόλης που κοιμάται τα χαράματα, ζωντανεύει τη νύχτα, είναι η χώρα των θαυμάτων η Αθήνα, για κοίτα, για κοίτα …

Styl Μω
… μέσα στα μάτια … ναι, μέσα τα μάτια …
Όσο ανεβαίνω του πόνου τα σκαλοπάτια, δεν είδα ποτέ μου φάτσα κομπλέ, μονάχα κάποια ύπουλα, και ο χρόνος να κάνει πισωγυρίσματα, ύποπτα βήματα να πλησιάζουνε δίπλα σε με, μη με σκέφτεσαι γρήγορα πράξε, όπου και να ‘σαι ψάξε με, οι δρόμοι μας χωρίζουνε κάπου και καλά να ‘σαι, και καλά να ‘σαι, πληγές γεμίσανε τον κόσμο, η πόλη ναρκωμένη μένει μέχρι κι ο άνθρωπος σου θα στη φέρει κάποτε, να με θυμάσαι, ναι, να το θυμάσαι, βλέπει το τρίτο μάτι, όλοι μιλούν μέχρι ν’ αντέξουν αφού θελήσανε μαζί μου να μπλέξουν, σκάρτοι, ρουφιάνοι, πούλο από τον κράχτη, Bong Da City, αγκάθι, αγκάθι …

Inka
Πάνω στο χέρι μου το μικρόφωνο σου μετατρέπεται σε στάχτη, αναμετάδοση απ’ άκρη σ’ άκρη, κινούμενος στόχος μέσα στο χάρτη για τον καθένα που νομίζει πως κράζει, δεν υπάρχει λόγος, τα χέρια μου σταυρώνω γιατί αν τα ανοίξω θα μυρίσει πόνος, όλος ο κόσμος όλος είναι μόνος, αδιάσπαστος για τα προβλήματα μας είναι ο χρόνος κι αν τολμήσεις να βρεθείς μπροστά μου είναι γιατί θα ‘σαι κληρονόμος, της μουσικής σκηνής ο μετρονόμος είμαι για πολλούς MCs, ο λόγος που δεν κοιμούνται τα βράδια είμαστε εμείς, και κοίταξε να το πεις, πως σας έχω όλες ένα τετράστιχο εξ επαφής

Ε.Π.
Κι επειδή, μ ‘ένα δάκρυ άκρη δεν ψάχνω να βρω, οπλίζω, επαναφορά, το ύφος μου αποκρουστικό, κρουστικό, κρούει συναγερμό, ανοίγει το έδαφος στα δυό και καταπίνει ανεξέλεγκτα τον όχλο, τον κάθε στόχο, τον κάθε φόβο, μέσα στις φλέβες μου καυτό κυλάει και ρωτάνε αν το ‘χω, στήνετε κώλο, βλέπεις τους έδωσα αυτό το ρόλο να ‘ναι πρωταγωνιστές στην παράσταση που τους έχω όλους σόλο, μολονότι δεν κατέχουνε τον ήχο, το στίχο, ανάσα, οι ίδιοι ποζεράδες με την ίδια μάσκα

Κακοήθης
Και έχω τους δαίμονες, ακόμη παρέα, κι άσχημα νέα γιατί έκρυψε την τόσο όμορφη θέα, τελευταία ακούς μηνύματα δίχως αποστολέα σ’ όσους ύψωσαν πάνω απ’ την πόλη τη μαύρη σημαία, είναι φορές, ειλικρινά, που δεν έχω καμιά ιδέα στο γιατί να σκοτώσω αυτό που ονόμασες γιορτή, είναι στιγμή να πουν αλήθεια τα στόματα τους, τα πτώματα τους γυρνάνε μα δεν θα βρεις ποτέ τα αποτυπώματα τους, σε λεπτή γραμμή σωστού και λάθους τ’ ασκώ, σ’ αυτήν την πόλη την αγάπη εγκλωβίσανε σε μπετό, γι αυτό πετώ, γι αυτό αφήνω εσένα να φιλάς σταυρό, κρατάω μονάχα το δικό μου αδερφό … καρδιά μη σβήνεις.

http://www.bouriblog.com/bouriblog/downloads/cat_view/38-albums/130-bong-da-city/131-bong-da-city-arkham-asylum.html

Bong Da City - Genia tou Misous 

 

 

 

Εθισμένος σε ότι με καταστρέφει εν τέλει
καταραμένος
στο σώμα μου ο θάνατος και στο χαρτί μου πένθος
παντού καπνοί
μεσ την ομίχλη βαδίζω σε μια καμμένη γη
πολλές φορές το γκρίζο γίνεται κτήνος και τότε μπορει να σε καταπιεί όπως τα αποτυπώματά μου η βροχή
κοίτα πίσω απ'την πλάτη σου κάποιος σε ακολουθεί
και είναι απειλή σε αυτούς τους δρόμους που είναι τόσο σκοτεινοί
απείθαρχοι
σε αυτόν τον τόπο τον φόβο καναμε φίλο για να ζούμε μεσα στον κόσμο
έχω την νόσο και την τάση για να την εξαπλώσω
εκπροσωπώ το bong κόλπο grosso και εφ'όσον
ζούμε την εποχή του τέλους των ανθρώπων
δίνω πόνο γιατί πόνο βλέπω δεν το καταστρέφω κανει γκελ,ανάλογα στα πόσα ντεσιμπέλ,με καύσιμα αρκέτα για να τραβήξουν ως τους κήπους της Εδέμ
μέσα απο τη Βαβέλ,ανασταίνουμε νεκρούς
τους κουφούς μπορείς να κρατήσεις για οπαδούς
και ότι ακούς είναι από τους δαίμονες για θνητούς
τα τέρατα της Gotham κραδασμούς δοκιμάζουνε ναι
και έλα με πλάτες και κονέ ζήτα μου μάχη
ανίκητοι πύρινοι κυνηγοί μες στο παλάτι που ζουν σκιές
αλλόκοτοι ρυθμοί και εναλλαγές
οι τόνοι πέφτουν πέντε φονιάδες που καταστρέφουν
ανοίγουνε πληγές σαν να τρέφουν
γύρνα την πλάτη σου σε μας και θα χαθείς είτε είσαι mc
είτε νταβατζής συντονίσου,σβήσε το τρέμουλο απ τη φωνή σου,τραβήξου,βγαίνεις σκάρτα εσύ και η φυλή σου
ανοίγω τις πύλες της κολάσεως τιμή σου
έχεις θέση στα καζάνια μας,ποιοι είμαστε θυμήσου

Γνωρισα πολλους ανθρωπους για αυτο και αγαπαω τα ζωα
Τωρα που το ραπ εγινε μοδα και κυλαει σαν ροδα
Τα συναισθηματα μας πιο βαρια και απο κοτρωνα
Για να καταπατησουμε του καθενα την κορωνα
Δεν συχαθηκες το ραπ αυτο συχαθηκε εσενα
Τις πουτανες τα λεφτα σου και ολα τα δαιμονισμενα σαν και 'σενα
Η πενα μου αγγιζει τον πυθμενα
και με κανει να ασχολουμαι πιο πολυ με μενα
Υπαρχουν και αλλοι
που φαινεται η γλωσσα τους μεγαλη
Μας οι πραξεις τους μικρες μηδαμινες ζαλη
Και οταν κοιταζουν τον καθρεφτη τους βλεπουν το χαλι
που τους περιβαλλει και ας μην ξερουν τι θα πει κρεπαλη
Μας περιμενουν μερες βρωμικες για τον καθενα νομιζες
Πως θα ανοιξεις το στομα να μιλησεις
Εσυ που σε πορειες δεν πατας και ας νομιζεις πως το να μ λες πως πινεις θα σε κανει μαγκα
Βριζεις αυτα που καποτε φιλουσες για να βγαλεις σιντι
Και ολα εκεινα που σε ανεβαζαν μωρη
Κοιτα να λες αληθεια γτ θα την πατησεις και εσυ
και μετα δεν θα υπαρχει δρομος πια για την επιστροφη
Ανωμαλα του Bon φλεγομενα μικροφωνα
για τον καθενα θα τα λεω ομοφωνα οπως πρωτα
το στιλ εξελισετε σαν ντοπα
το 'πα καποτε μα δεν με πιστεψες και τωρα ρωτα να μαθεις
Αν μπορεις καημενε να μας φτασεις μαλλον θα περιμενω πολυ να ερθεις να μ κλασεις
και για αυτο που σ λεω δεν χρειαζομαι συστασεις
ποσο μαλλον να πω αληθεια πως δεν θα μας φτασεις....

στιχων μολυνση απο τον καιρο που ενωθηκαν μυαλα
ονοματι Da Bong γενια του μισους κοπανοι φλεγομενοι
κομητες φορτωμενες ετοιμολογες βαλλιστρες ετοιμοι να επιτεθουν στον καθε καριολο αναλατο
οπως παντα αναλογα με τις βλεψεις σου παντα πατα αποτομα και απροσμενα στα προσωπα ζημια ανωφελατα
μελανια μας σε στοματα να τριψουν την βρωμια που κουβαλατε ολα να γινουν αισθητα
σου το ΄χα ταξει πως τετοια μια πουτανα δεν θα γραψει κανε χαζι
ακολουθα τα λογια των Καμικαζι και αν δυσταζεις παλούκια στον κώλο να μην νυστάζεις
ειναι το Bong που κραζεις φιλε Gotham δεν σε παμε
πουστη μαθε το και φυγε καλυφθείτε τα τετραστιχα μας μαστιγα
ουτε να το φανταστείτε αυτα που γραφετε πως ζητε γαμηθείτε
σκιζουμε μητρες οσο ηχογραφείτε εδω οι δαιμονες διψανε
πουστη μαθε το και φυγε καλυφθείτε τα τετραστιχα μας μαστιγα
ουτε να το φανταστείτε αυτα που γραφετε πως ζητε γαμηθείτε
σκιζουμε μητρες οσο ηχογραφείτε εδω οι δαιμονες τρέφονται μονο σαρκα που ασελγείτε....


Ξέχασες τους ρυθμικους αναπλαστήρες των ρυθμών θανάτου οπαδούς
κανε σσσ εξαπλώνεται από επικούς παλμούς καταστροφικούς σεισμούς
Ομικάδες αναδύονται γάα τους αυτούς και την πουτάνα μάνα τους
καταπάνω τους βάζω φωτιά στα πλάνα τους,κοπάνα τους
θάνατος στους αθάνατους και δες το ραπ δεν εξαρτείται απ τις πνοές χορδές
αναδρομές σε λόγια γνώριμα του χθες μου λες
πως γράφεις κάθε μέρα δεν το νιώθεις όμως μπές
στο παιχνίδι της παράνοιας που καίγονται ψυχές
φτάνουν δυο στιγμές να νιώσεις πως δεν θες να μας κοντράρεις
έχουμε υλικό αρκετό για να σαλτάρεις
γουστάρεις
προτιμώ τον κώλο τον δικό σου ακόμα κι απ της Πάρις
αν δεν δώσεις δεν θα πάρεις που μοιράζει skills με δόσεις τρέλας
μπούφο να φλιπάρεις,κι αν γουστάρεις
έλα σε live μας για να φρικαρεις
Ελλάδα είναι το μόνο crew που φτύνει λάβα
καθώς φτάνουμε σε παρασύρουμε (ναι) στον Κεάδα
παρα τα άλλα το crew μας πάντα σχέδια μεγάλα
υποστήριξη στα πάρκα και εσυ μύγα μες στο γάλα
ξέχασες τους ρυθμικούς αναπλαστήρες των ρυθμών θανάτου οπαδούς
κανε σσσ εξαπλώνεται από επικούς παλμούς καταστροφικούς σεισμούς
Ομικάδες για να ακούς

Eπαναστατικός μετασχηματισμός της κοινωνίας, όχι εθνικοπατριωτικά μέτωπα


 αθώς η βαθύτερη μέχρι σήμερα κρίση και ύφεση του καπιταλισμού, που βρίσκεται σε εξέλιξη, έχει οδηγήσει σε μια ανείπωτη εξαθλίωση και έναν εκβαρβαρισμό της κοινωνίας σε διεθνές επίπεδο, και έχει φτάσει στα άκρα τις καταστροφικές επιπτώσεις του συστήματος πάνω στο οικοσύστημα, γίνεται πλέον σαφές ότι οι φορείς του κεφαλαίου και οι θιασώτες του καπιταλισμού βιάστηκαν να θριαμβολογήσουν για την πλανητική κυριαρχία του κεφαλαίου και το «τέλος της ιστορίας».

 

Αποδεικνύεται πλέον στην πράξη, αλλά και από μια πληθώρα αναλύσεων, ότι η αγορά δεν μπορεί να διασφαλίσει την άριστη κατανομή των πλουτοπαραγωγικών πόρων, ούτε την ουσιαστική ελευθερία επιλογών για τους πολίτες, και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δεν μπορεί (πλέον) να διασφαλίσει την κοινωνική ευημερία και την αρμονική συμβίωση μέσα στη φύση. Η κρίση και τα πολλαπλά αδιέξοδα του καπιταλισμού μαρτυρούν πλέον ότι το σύστημα αυτό δεν είναι οικονομικά, κοινωνικά και οικολογικά βιώσιμο. Αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο μιας οικονομικής ανάκαμψης, που αναπόφευκτα θα είναι σε βάρος του ανθρώπου και της φύσης, μπορούμε ωστόσο να υπογραμμίσουμε την προφανή αποτυχία του συστήματος να διασφαλίσει τις συνθήκες μιας ουσιαστικά βιώσιμης ανάπτυξης. Αν, αντίθετα, κάποιοι (το κεφάλαιο και οι ιδεολογικοί του εκφραστές) θεωρούν ότι το σύστημα αυτό είναι βιώσιμο, δεν έχουν παρά να το αποδείξουν, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι έμπρακτα το πλήρες κόστος της κρίσης και της ανάκαμψης.

 

Η χώρα μας, έχοντας εγκλωβιστεί σε ένα φαύλο κύκλο υπερχρέωσης και οικονομικής ύφεσης, αποτελεί ακραίο παράδειγμα των καταστροφικών επιπτώσεων της κρίσης. Η κυβέρνηση του αστικού μπλοκ εξουσίας, εκφράζοντας τα συμφέροντα του διεθνικού χρηματιστικού κεφαλαίου, επιχειρεί μάταια να διαχειριστεί το πρόβλημα, αναζητώντας οικονομική διέξοδο μέσω μιας ληστρικής και καταστροφικής αφαίμαξης, όχι μόνο των εργαζομένων, αλλά και των πολύτιμων πλουτοπαραγωγικών πόρων που διαθέτει η χώρα («γη και ύδωρ», ήλιο και αέρα).

 

Και ενώ, μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, γίνεται σαφές ότι η κοινωνία (διεθνώς) θα πρέπει να επανεξετάσει εκ βάθρων το ζήτημα της κοινωνικής οργάνωσης, με ό, τι αυτό περιλαμβάνει (στόχους, μορφές οργάνωσης, κίνητρα, θεσμούς), η μυωπική οπτική του κεφαλαίου που επιβάλλεται ως κυρίαρχη ιδεολογία εξακολουθεί να ωθεί τους κυρίαρχους κύκλους στις ίδιες παλιές συνταγές που οδήγησαν στα σημερινά κρισιακά αδιέξοδα. Παρεμποδίζεται παντοιοτρόπως ο αναγκαίος επαναστατικός μετασχηματισμός της κοινωνίας σε μια κομμουνιστική κατεύθυνση, ώστε να αναδιοργανωθεί πάνω στη βάση αρχών συνεργασίας και αλληλεγγύης και με στόχο την ικανοποίηση των πραγματικών κοινωνικών αναγκών, ενώ προωθούνται αναδιαρθρώσεις σε όλα τα επίπεδα που στοχεύουν σε μια αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Αλλά κάτι τέτοιο στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να διασφαλίσει την επιβίωση μιας μεμονωμένης μονάδας (ή μερίδας) του κεφαλαίου, όχι όμως και τη συνολική ανάκαμψη της οικονομίας και το ξεπέρασμα της κρίσης. Και ας σημειωθεί εδώ ότι η λογική του ανταγωνισμού μπορεί εύκολα να παραπέμψει και σε έναν ανταγωνισμό με άλλα (μη οικονομικά) μέσα. Ταυτόχρονα, επιβάλλονται μεταρρυθμίσεις που συρρικνώνουν τη σφαίρα των κοινών (δημόσιων) πόρων και αγαθών για να προωθηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις και να δημιουργηθεί ένα ευρύτερο πεδίο στις ανεξέλεγκτες δυνάμεις της αγοράς οι οποίες έχουν οδηγήσει στη σημερινή καταστροφή. Τη στιγμή που θα πρέπει να είναι πλέον αντιληπτό ότι, είναι κοινωνικά απαράδεκτο να επιτρέπεται σε αδίστακτους τοκογλύφους, σε ανεξέλεγκτους κερδοσκόπους, στις «αγορές» (που αποκτούν πλέον μια φαντασιακή υπόσταση, ως ιπτάμενα ίσως ζόμπι, για να αποκρύψουν τους πραγματικούς κερδοσκόπους!) και σε ιδιωτικούς «οίκους πιστωτικής αξιολόγησης» να στερούν το ψωμί από το τραπέζι της εργατικής οικογένειας, να οδηγούν ολόκληρες οικονομίες σε χρεωκοπία και την πλειοψηφία του πληθυσμού σε τεράστια αβεβαιότητα και απόγνωση. Και είναι πλέον επίσης σαφές ότι δεν πρέπει να επιτραπεί η παραπέρα υπονόμευση και καταστροφή του οικοσυστήματος από τις ανεξέλεγκτες δυνάμεις της αγοράς και του κέρδους.

 

Στη χώρα μας, η κυβέρνηση του αστικού μπλοκ εξουσίας, ακολουθώντας τις διεθνείς προσταγές του κεφαλαίου και χωρίς καμιά ουσιαστική κοινωνική νομιμοποίηση, προχωρά, παρά τις αντιστάσεις, σε μια εντεινόμενη λιτότητα και αφαίμαξη σε βάρος των εργαζομένων, και σε διατεταγμένες, ακόμα πιο καταστροφικές μεταρρυθμίσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο νέος νόμος (4009/2011) για τα πανεπιστήμια, τα οποία αντιμετωπίζονται, όχι ως φωτεινός σηματοδότης των κοινωνικών εξελίξεων και των αναγκαίων αλλαγών, αλλά ως πεδίο επιχειρηματικού πειραματισμού και κεφαλαιακής συσσώρευσης. Ενώ οι δυνάμεις της αγοράς έχουν καταφανώς χρεοκοπήσει και έχουν τη βασική ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση, ο νέος νόμος επιχειρεί να εισαγάγει στα πανεπιστήμια, όπως-όπως, όχι μόνο τα αγοραία (ιδιωτικο-οικονομικά) κριτήρια, αλλά και τους παράγοντες τις αγοράς, για να ξεχαρβαλώσει τελικά και να παραδώσει τα πανεπιστήμια βορά στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Η δημόσια παιδεία και το δημόσιο πανεπιστήμιο αντιμετωπίζουν μια θανάσιμη απειλή!

 

Ο κυβερνητικός/εργοδοτικός συνδικαλισμός, και στην περίπτωση αυτή και γενικότερα, παίζει ένα ρόλο υποστηρικτικό στην επιβολή της ολέθριας αυτής πολιτικής, και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να γυρίσουν τις πλάτες στους φορείς αυτών των μηχανισμών και να πολεμήσουν τέτοιες πρακτικές.

 

Τα ΜΜΕ αποτελούν έναν ακόμα πιο σημαντικό μηχανισμό επιβολής της κυρίαρχης πολιτικής. Ένα κρίσιμο μηχανισμό διαχείρισης της πληροφορίας, προώθησης των κυρίαρχων επιλογών και συμφερόντων, συσκότισης των αιτίων της σημερινής κατάστασης, διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, και χειρισμού του υποκειμενικού παράγοντα (των προσδοκιών) που, σε μια χαώδη καπιταλιστική οικονομία, ορισμένοι θεωρούν ότι έχει έναν απόλυτα καθοριστικό ρόλο. Ως τέτοια, είναι ανεπίτρεπτο πλέον να λειτουργούν με τον αποκλειστικό έλεγχο ορισμένων κρατικών ή ιδιωτικών φορέων, με καριερίστες δημοσιογράφους, και όχι κάτω από έναν άμεσο κοινωνικό έλεγχο.

 

Μέσα στον ορυμαγδό αυτών των εξελίξεων, των καταθλιπτικών επιπτώσεων της κρίσης, και την πολυπλοκότητα των κοινωνικών αντιθέσεων και της ταξικής πάλης, αναδεικνύεται μια ευρεία γκάμα επιλογών, προτάσεων διεξόδου, και πολιτικών προοπτικών. Από τη μια μεριά, οι δυνάμεις του διεθνικού κεφαλαίου προσπαθούν, με σχεδόν ομοιόμορφο τρόπο και παντού, να επιβάλλουν την ίδια χρεοκοπημένη συνταγή ως φάρμακο για την ασθένεια που η ίδια δημιούργησε. Από την άλλη μεριά, η κυρίαρχη ιδεολογία εμφανίζεται πανίσχυρη στη συσκότιση του πραγματικού προβλήματος. Και το ζήτημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα, πέρα από εθνικά σύνορα, είναι πρωτίστως κοινωνικό, ζήτημα δηλαδή κοινωνικής οργάνωσης. Η ανεπαρκής συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος οδηγεί σε μια σειρά παραπλανητικές προτάσεις και πολιτικές επιλογές. Τα διεθνή κέντρα του κεφαλαίου, για παράδειγμα, στοχοποιούν την Ελλάδα ή τη μετατρέπουν σε μαύρο πρόβατο της Ευρωζώνης. Αντίθετα, η κατάσταση αυτή οδηγεί ορισμένους στο εσωτερικό σε διάφορα συνομοσιολογικά σενάρια ενάντια στο «ξένο κεφάλαιο» ή τον «εξωτερικό παράγοντα». Κάποιοι φαντάζονται μάταια ότι η αναμόρφωση των θεσμών της ΕΕ, και όχι η αποδέσμευση και η διάλυσή της, θα μας έδινε λύση στο πρόβλημα. Άλλοι θεωρούν ότι οι εκλογές θα μπορούσαν να δώσουν μια ουσιαστική διέξοδο, αλλά παραβλέπουν το γεγονός ότι ο ίδιος ο κοινοβουλευτισμός αποτελεί ένα σημαντικότατο μέρος, και όχι τη λύση, του προβλήματος.

 

Μέσα στις κρίσιμες σημερινές συνθήκες, αρκετοί είναι εκείνοι που θεωρούν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, ότι το πρώτιστο σήμερα είναι η σωτηρία της χώρας (της πατρίδας), και δεν είναι τυχαίο που τελευταία εμφανίζονται συχνά διάφορα (δεξιά και αριστερά) εθνικά, λαϊκά, ή παλλαϊκά μέτωπα, και προτείνεται η οργάνωση και ανάπτυξη ενός νέου ΕΑΜ για την αντιμετώπιση του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα. Αλλά δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι, και οι μνημονιακές πολιτικές βάρβαρης λιτότητας που ακολουθήθηκαν το προηγούμενο διάστημα, εφαρμόστηκαν με την επίκληση της ανάγκης σωτηρίας της πατρίδας. Στη σημερινή συγκυρία, η εθνικο-πατριωτική ρητορεία και ο (δεξιός και αριστερός) λαϊκισμός βρίσκονται σε έξαρση, αλλά από τη μεριά τουλάχιστον της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος θα πρέπει να αποφευχθούν τέτοιες πλειοδοσίες και να αντιμετωπιστεί το ζήτημα με μεγαλύτερη περίσκεψη. Χωρίς να υποτιμούμε το εθνικό στοιχείο, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η υποταγή του ταξικού στο εθνικό συνιστά μια επικίνδυνη επιλογή. Αρκεί εδώ να θυμηθούμε ότι, μια τακτική ταξικής συνδιαλλαγής οδήγησε τους πολιτικούς φορείς της Αριστεράς σε μια καταστροφική εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των αρχών του 20ού αιώνα. Στη χώρα μας, παρά τις ανεκτίμητες θυσίες και την πολύτιμη εμπειρία που προσέφερε το ΕΑΜ, λόγω ακριβώς των στοχεύσεων και της φυσιογνωμίας του, οδήγησε τελικά, με βασική ευθύνη ορισμένων πολιτικών φορέων, στην ολέθρια Συμφωνία της Βάρκιζας.

 

Αν χρειάζεται ένα μέτωπο για την αντιμετώπιση της λαίλαπας του κεφαλαίου, αυτό δεν μπορεί παρά να είναι το μέτωπο της εργατικής τάξης που οργανώνεται αργά, αλλά σταθερά, με στόχο την αντεπίθεση και την κοινωνική απελευθέρωση. Και απ’ αυτή τη σκοπιά, είναι προτιμότερα τα αργά αλλά σίγουρα βήματα από το να κάνεις δύο βήματα μπροστά για να αναγκαστείς στη συνέχεια να κάνεις τρία βήματα πίσω. Αλλά όταν, «ποτάμι φουσκωμένο, η οργή του λαού» κυλήσει πάνω από τα συντρίμμια του καπιταλισμού, θα σαρώσει, όχι μόνο τις κοινωνικοπολιτικές δομές του συστήματος, αλλά και όλες τις μικρές και μεγάλες γραφειοκρατίες, όλους τους φωνακλάδες και δημαγωγούς, όλους τους πατριδοκάπηλους και τους αυτόκλητους εθνοσωτήρες, και όλες τις αυτόκλητες κομματικές «πρωτοπορίες».

 

Όλοι εμείς που είμαστε και αισθανόμαστε κομμάτι αναπόσπαστο της εργατικής τάξης, και όχι κάποιας ελιτίστικης πρωτοπορίας, δεν έχουμε πάρα, με τη δουλειά ίσως του μυρμηγκιού, με τις μικρές ή μεγαλύτερες δυνάμεις μας, να συμβάλουμε στη μελέτη και την κατανόηση της σημερινής κατάστασης, στην ενοποίηση των δυνάμεων της εργατικής τάξης, και στην «από τα κάτω» κινητοποίηση της για τη ριζική αλλαγή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.

 

*Καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης

 

Πηγή: εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ

http://efimeridadrasi.blogspot.com/

 

α αποβράσματα της Ιστορίας (ΙΙ): Έλληνες, “αριστεροί”, στην υπηρεσία των Ναζί

 

“Έλληνες” “αριστερής” προέλευσης, πρώην βουλευτές του ΚΚΕ, αν και είναι δύσκολο να δίνεις σε προδότες ιδεολογική ταυτότητα, υπήρξαν συνεργάτες των Γερμανών. Αυτοί, τουλάχιστον, τιμωρήθηκαν από τους πρώην συντρόφους τους
Διαβάστε, επίσης: Τα αποβράσματα της Ιστορίας (Ι): Έλληνες, “δεξιοί”, στην υπηρεσία των Ναζί
Γ. Μεριζιώτης, indy.gr/library
Kατά τη διάρκεια της Κατοχής η Gestapo  εκτός από τους γνωστούς γερμανόφιλους συνεργάστηκε και με επώνυμους κομμουνιστές και “δηλωσίες”, οι οποίοι με την είσοδο των Γερμανών φόρεσαν τον μανδύα του εθνικοσοσιαλιστή ή υιοθέτησαν την ιδεολογία αυτή. Δύο από τις πιο γνωστές περιπτώσεις αφορούν τις δραστηριότητες του Μανώλη Μανωλέα και του Μιχάλη Τυρίμου, πρώην βουλευτών του ΚΚΕ.
Ο Μανώλης Μανωλέας καταγόταν από την Καρδαμύλη και το πραγματικό του όνομα ήταν Αντώνης Κρητικός. Από πολύ νωρίς μυήθηκε στην κομμουνιστική θεωρία και σε σύντομο χρονικό διάστημα έδειξε στο κόμμα τη “σοβαρή” και “πειθαρχημένη” δράση του. Το 1925 έγινε πρόεδρος των ναυπηγοξυλουργών Καλαμάτας, στη συνέχεια γενικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Γυθείου (1926 – 1927) και το 1929 άρχισε η κυρίως κομματική του δραστηριότητα στον Πειραιά.
Πρωτοστάτησε σε απεργίες και συλλαλητήρια, ενώ συγκρούστηκε πολλές φορές με την Αστυνομία και έδωσε δυναμικά μάχες στους δρόμους με μέλη εθνικιστικών οργανώσεων. Το 1932 εξελέγη βουλευτής Πειραιά με μεγάλη διαφορά ψήφων. Τον Αύγουστο του 1933 έφυγε μαζί με μια ομάδα άλλων κομμουνιστών για τη Σοβιετική Ένωση, όπου παρακολούθησε σεμινάρια, στην περίφημη Κομματική Σχολή της ΚΟΥΤΒ, πάνω σε θέματα τακτικής προσηλυτισμού και θεωρητικής κατάρτισης.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, τον Οκτώβριο του 1935, είχε πλέον πεισθεί ότι ο κομμουνισμός της Σοβιετικής  Ένωσης δεν είχε καμία σχέση με εκείνον που ο ίδιος οραματιζόταν και αγωνιζόταν να εγκαταστήσει.
Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 1936 εξελέγη εκ νέου βουλευτής με το ΚΚΕ από τον λαό του Πειραιά. Ήταν τόσο αγαπητός στα εκεί κομματικά στελέχη, ώστε δημιουργήθηκε νεολαία που έφερε το όνομα του: οι “Μανώληδες”. Οι “Μανώληδες” του Πειραιά ξεπέρασαν τους χίλιους και αποτελούσαν τα πιο δυναμικά μέλη του κομματικού μηχανισμού της περιοχής. Κατά το πρότυπο των “Μανώληδων” δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του ’60 οι “Λαμπράκηδες”.
Ο Μανωλέας τέθηκε επικεφαλής, ως βουλευτής, μιας πορείας εκατοντάδων απεργών και μαθητών γυμνασίου και αντιμετώπισε την Αστυνομία. Συνελήφθη από αστυνομικούς και κλείστηκε στις φυλακές.
Κατά τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου εκτοπίσθηκε κατά σειρά στην Ανάφη, στην Αίγινα και στην Κέρκυρα, όπου παρέμεινε φυλακισμένος μαζί με τον Ν. Ζαχαριάδη, τότε ηγέτη του ΚΚΕ. Στις φυλακές της Κέρκυρας διαφώνησε έντονα με τον Ζαχαριάδη και συγκρούστηκε μαζί του καθώς θεωρούσε πως οι θέσεις του κόμματος απέναντι σε ζητήματα όπως το  Μακεδονικό ή η Εκστρατεία της  Μικράς Ασίας λανθασμένες, με αποτέλεσμα να καθορίζουν πενιχρά αποτελέσματα του ΚΚΕ στις βουλευτικές εκλογές.
Η διαφωνία του με τον Ζαχαριάδη του στοίχισε τη διαγραφή του από το κόμμα. Ακολούθησε η γραφή δήλωσης αποκήρυξης του κομμουνισμού η ένταξη του στην ΕΟΝ. Με εντολή του δαιμόνιου Μανιαδάκη συμμετείχε στη λεγόμενη Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ μαζί με άλλα αξιόλογα κομματικά στελέχη, όπως ο Μάθεσης, ο Μιχελίδης, ο Μίτλας, ο Μιχ. Τυρίμος, κ.ά. Όλοι μαζί εξέδωσαν δικό τους «Ριζοσπάστη» και έφεραν τέτοια αναστάτωση στο κομμουνιστικό κίνημα ώστε ο Ιωαννίδης,  γεν. γραμματέας του ΚΚΕ κατά την Κατοχή, είπε ότι ο Μανιαδάκης με την Προσωρινή Διοίκηση τους “χάλασε μέσα σε δύο χρόνια όσα αυτοί είχαν καταφέρει τόσο καιρό με κόπο και επίμονη κομματική εργασία”.
Ο Μανωλέας και τα άλλα στελέχη έδιναν διαλέξεις στα αμφιθέατρα των Πανεπιστημιακών Σχολών  και παρείχαν την κομματική τους εμπειρία στην Ασφάλεια.
Η Κατοχή βρήκε τον Μανωλέα άνεργο και τελείως αποκομμένο από τους πρώην “φίλους” του. Αναγκάστηκε να εργασθεί ως μάγειρος σε κάποιο εργοστάσιο μέχρι το 1943. Η ήττα της 6ης Στρατιάς Γερμανών στο Στάλινγκραντ αποτέλεσε τον σπινθήρα για το ξεκίνημα της νέας του στράτευσης. Για  τον Μανωλέα ο κίνδυνος “σοβιετικοποίησης” της Ευρώπης ήταν τότε περισσότερο ορατός παρά ποτέ. Ο  ίδιος προσέφερε τις υπηρεσίες του στο κατοχικό ραδιόφωνο και στο Γραφείο Τύπου της γερμανικής  πρεσβείας. Η γνωστή Σίτσα Καραϊσκάκη συντόνιζε την παρουσίαση των κειμένων και των λόγων Μανωλέα.
Τα περισσότερα άρθρα του Μανωλέα δημοσιεύθηκαν στις αθηναϊκές εφημερίδες τον Απρίλιο του 1943 με τον γενικό τίτλο: “Το αληθινό πρόσωπο του κομμουνισμού”. Μια δεύτερη σειρά άρθρων άρχισε να δημοσιεύεται στις 23 Μαΐου και διήρκεσε ως τις 30 Μαΐου 1943 έχοντας τον γενικό τίτλο “Ελλάς ξύπνα!” και υπότιτλο “του πρώην βουλευτού του κομμουνιστικού κόμματος κ. Μανώλη Μανωλέα”.
Οι αποκαλύψεις του Μανωλέα για τη Γ’ Διεθνή,  τις οργανώσεις της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ, προκάλεσε τότε ζωηρή εντύπωση στο αναγνωστικό κοινό με αποτέλεσμα το όνομα του να μπει στη “μαύρη” λίστα  της ΟΠΛΑ.
Το τέλος της πολυτάραχης ζωής του είχε προδιαγραφεί. Τον Ιανουάριο του 1944 δύο εκτελεστές της ΟΠΛΑ με υποπολυβόλα Sten  κρυμμένα  μέσα στις καμπαρντίνες τους ανέβηκαν σε ένα τραμ στην οδό Θησέως στην Καλλιθέα. Ο Μανωλέας ήταν ένας από τους επιβάτες. Αφού τον αιφνιδίασαν, τον οδήγησαν με τη βία έξω. Μέσα στο χειμωνιά πρωινό ακούστηκαν δύο πυροβολισμοί και ο Μανωλέας έπεσε στον δρόμο.
Ο   Μανωλέας δεν ήταν ο μόνος κομμουνιστής βουλευτής που εκδηλώθηκε ανοικτά υπέρ των Γερμανών. Περισσότερο δραστήριος ίσως και ευφυής αποδείχθηκε ο υπ’ αριθμόν δύο στην κομματική ιεραρχία μετά τον Ζαχαριάδη, βουλευτής Λέσβου του ΚΚΕ  (1936) Μιχάλης Τυρίμος. Ο Τυρίμος, αφού έκανε τη γνωστή “δήλωση”, απελευθερώθηκε από τις φυλακές της Κέρκυρας όπου εκρατείτο και ήλθε σε επαφή με τον Μανιαδάκη
Κατ’ εντολήν του τελευταίου ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ, αφού ο Ζαχαριάδης ήταν φυλακισμένος. Η ιστορία της Προσωρινής Διοίκησης είναι λίγο πολύ γνωστή. Το ξεκαθάρισμα μεταξύ της Παλαιάς και της Προσωρινής Διοίκησης έγινε μόνο τους πρώτους μήνες της Κατοχής, όταν τα περισσότερα φυλακισμένα ή εξορισμένα στελέχη του ΚΚΕ απελευθερώθηκαν ή δραπέτευσαν.
Το καλοκαίρι του 1941 ο Τυρίμος εγκατέλειψε την “ηγεσία” του ΚΚΕ και ανέλαβε καθήκοντα υπαρχηγού στο νεοσύστατο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Γεωργίου Μερκούρη. Εκεί μαζί με τους Αλεξ. Γιάνναρο και Μ. Μανωλέα επεδίωξαν να προσεγγίσουν την εργατοϋπαλληλική τάξη με σκοπό την αύξηση των μελών του κόμματος. Εκτός από την πλαισίωση των δύο γνωστών παραγόντων (Α. Κονδάκης και Παντελόγλου), η προσπάθεια αυτή έπεσε στο κενό. Ο Τυρίμος μαζί με τον Γιάνναρο κατηγορήθηκαν προς το τέλος της Κατοχής για την “απογύμνωσιν” της Εφορίας Υλικού Πολέμου, αλλά και για ύποπτες συναλλαγές με μαυραγορίτες.
Σταδιακά ο Τυρίμος απομονώθηκε από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους και έπεσε σε δυσμένεια. Η επιθυμία του να βρει λαϊκό έρεισμα και να αποτελέσει ο ίδιος μια περίπτωση Ζακ Ντοριό (ηγετικό στέλεχος του γαλλικού ΚΚ πριν από τον πόλεμο, που στην πορεία το εγκατέλειψε και συνεργάστηκε με τους Γερμανούς πολεμώντας ως εθελοντής στο Ανατολικό Μέτωπο), δεν βρήκε ανταπόκριση. Μερικές ημέρες μετά την Απελευθέρωση έπεσε στα χέρια της ΟΠΛΑ και εκτελέστηκε κατά τα Δεκεμβριανά. Ο Τυρίμος πλήρωσε με τη ζωή του για τον ρόλο που διαδραμάτισε στη συγκρότηση των Ταγμάτων Ασφαλείας στην Εύβοια, αλλά και για τη γενικότερη δράση του απέναντι στους πρώην “συντρόφους” του.

 

ttp://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/11/blog-post_1175.html

Στις ΗΠΑ, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ψηφίσει νόμο σύμφωνα με τον οποίο μπορεί να συλλαμβάνει ανθρώπους χωρίς καν να τους απαγγέλει κατηγορίες, οπουδήποτε στον κόσμο. Στην Αγγλία, ως απάντηση σε μια απεργία που ετοιμάζουν οι εργάτες, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να αλλάξει τον νόμο για τις απεργίες, ώστε να γίνει πιο δύσκολο για τους εργάτες να τις πραγματοποιήσουν.

Θα δούμε στη συνέχεια της ανάρτησης τα σχετικά άρθρα, αλλά πριν τα δούμε, θα δούμε κάτι άλλο, ακόμα σημαντικότερο: Την Παρασκευή αυτή είχαμε στις ΗΠΑ την λεγόμενη "Black Friday". Πρόκειται για μια καθιερωμένη πλέον μέρα του χρόνου, στην οποία τα μαγαζιά κάνουν μεγάλες εκπτώσεις, και οι "καταναλωτές" μπουκάρουν σε έξαλλη κατάσταση μέσα στα καταστήματα και ψωνίζουν ποδοπατώντας ο ένας τον άλλο για το ποιος θα πάρει τι.

Φέτος είχαμε και ένα περιστατικό που έκανε αίσθηση, καθώς δείχνει το πόσο βαθιά είναι η παρακμή, με μία γυναίκα να ψεκάζει με σπρέι πιπεριού τους υπόλοιπους "καταναλωτές", ώστε να τους εμποδίσει να πάρουν ένα Xbox και να το πάρει αυτή. Ναι, καλά διαβάσατε, τους ψέκασε με σπρέι πιπεριού...για ένα Xbox!

Οπότε μπαίνει το εξής σημαντικό ερώτημα: Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν;

Στη ζωή, τίποτα δε χαρίζεται, και χρειάζεται αγώνας για να κατακτήσεις ακόμα και την πιο μικρή σπιθαμή ελευθερίας, δικαιωμάτων ή ένα πιάτο φαΐ για να χορτάσεις την πείνα σου. Ειδικά σε μια συγκυρία όπως αυτή, με το παγκόσμιο σύστημα να "τρίζει" και ακόμα και την άρχουσα τάξη να παραδέχεται ότι αναμένει ταραχές λόγω φτώχειας και μικρών ή μεγάλων καταρρεύσεων, τι μπορούμε να περιμένουμε από μια εργατική τάξη που πλακώνονται μεταξύ τους για να πάρουν ένα XBOX; Εδώ μιλάμε για κοσμοϊστορικές αλλαγές, και αντί οι εργάτες να ετοιμάζονται για να οργανώσουν δίκτυα στήριξης, αντίστασης και αντεπίθεσης, σκοτώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα αγοράσει φανταχτερά μπιχλιμπίδια (και δεν αποτελεί υπερβολή - υπήρξε όντως περίπτωση ανθρώπου που σκοτώθηκε (ποδοπατήθηκε) μέσα στη φρενίτιδα του ποιος θα αγοράσει τι)

Βέβαια, η Αμερική είναι μάλλον από τα χειρότερα παραδείγματα - πχ στην Ευρώπη δεν είναι και τόοοσο χάλια τα πράγματα όσο στις ΗΠΑ. Άσε που ακόμα και στην Αμερική υπάρχει πλέον το Occupy Wall Street, που αποτελεί μια (εμβρυακή έστω) ελπίδα για το μέλλον. Και προς τιμή του κινήματος, προσπαθούν να χτυπήσουν τον "υπερκαταναλωτισμό", όπως θα δούμε σε επόμενο άρθρο. Αυτό όμως θέλει χρόνο, και δεν υπάρχει και πολύς.

Πριν δούμε τα σχετικά άρθρα + ένα βίντεο από το CNBC σχετικά με το σπρέι πιπεριού που έριξε η γυναίκα στους υπόλοιπους μέσα σε πολυκατάστημα, προκαλώντας ασφυξία στον κόσμο, κάτι ακόμα για τον "υπερκαταναλωτισμό":

Ο "υπερκαταναλωτισμός" αν και πάντα υπήρχε, γιγαντώθηκε ως ρεύμα τις τελευταίες δεκαετίες στη Δύση σε σημείο-ρεκόρ. Αυτό δεν είναι τυχαίο, ούτε άσχετο με τις γενικότερες εξελίξεις:

Όπως έχουμε ξαναδεί, η μεγαλύτερη αλλαγή των τελευταίων δεκαετιών ήταν η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και η ενσωμάτωση των χωρών αυτών και της Κίνας στην παγκόσμια αγορά.

Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι εισήλθαν δισεκατομμύρια "φρέσκοι" εργάτες στην παγκόσμια αγορά εργασίας, που δούλευαν μάλισταν για πολύ χαμηλότερα μεροκάματα και σε χειρότερες συνθήκες από τους εργάτες της Δύσης. Έτσι, οι κεφαλαιοκράτες μετακόμισαν την παραγωγή εκεί. Την κατανάλωση όμως την έκαναν οι Δυτικοί εργάτες και μικροαστοί, μιας και οι Κινέζοι, Βούλγαροι, κτλ δεν έχουν αρκετά χρήματα στην τσέπη τους για να καταναλώσουν αυτά που παράγουν.

Το μοντέλο αυτό ήταν καταπληκτικό για τους κεφαλαιοκράτες, διότι για 2-3 δεκαετίες κατάφεραν να παράγουν προϊόντα με το ελάχιστον δυνατό εργατικό κόστος, και να τα πουλάνε στη μέγιστη δυνατή τιμή στις αγορές της Δύσης. Έτσι, μεγιστοποίησαν τα κέρδη τους - εξ ου και η γιγάντωση των ανισοτήτων σε επίπεδα ρεκόρ.

Για να το πετύχουν όμως αυτό, ο Δυτικός εργάτης "έπρεπε" να γίνει υπερκαταναλωτής (εξ ου και ο βομβαρδισμός με διαφημίσεις προϊόντων ή δανείων, προκειμένου να καταναλώσει παραπάνω από αυτά που μπορούσε με τον -ολοένα και μικρότερο- μισθό του). Αν ο Δυτικός εργάτης δε γινόταν "υπερκαταναλωτής", τότε η παγκόσμια οικονομία θα κατέρρεε, διότι κανένας άλλος δε μπορούσε να αγοράσει όλα τα προϊόντα που παράγονται, και άρα θα έμεναν απούλητα, προκαλώντας τεράστια ύφεση, λουκέτα, ανεργία, κτλ.

Το μοντέλο λοιπόν ήταν σαθρό εκ θεμελίων - μόνο που αυτό δε φαινόταν όσο η Δύση κρατιόταν ζωντανή χάρη στον πλούτο του παρελθόντος + τα δάνεια. Τώρα όμως που οι αποταμιεύσεις τελείωσαν(τις τσέπωσαν όλες οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες), και τα δάνεια στέρεψαν, καθώς ο δυτικός εργάτης δε μπορεί να δανειστεί άλλο, ο καπιταλισμός βυθίζεται σε μία τεράστια ύφεση.

Και το χειρότερο είναι πως ο Δυτικός εργάτης έχει σε μεγάλο βαθμό ξεχάσει την κληρονομία παλιότερων εργατικών αγώνων, και έχει αποδεχτεί το ρόλο που του είχε δώσει η άρχουσα τάξη ως "καταναλωτή" (δεν είναι τυχαίο που η άρχουσα τάξη αποκαλεί τους δυτικούς εργάτες ως "καταναλωτές", ενώ τους κινέζους εργάτες τους αποκαλεί με το σωστό τους όνομα, δηλαδή τους αποκαλεί "εργάτες", μιας και αυτοί ήταν οι ρόλοι τους στο σύστημα: Οι Ασιάτες κυρίως παράγουν, και οι Δυτικοί κυρίως καταναλώνουν). Όπως μάλιστα θα δούμε και σε άρθρο παρακάτω, ο Bill Gross και άλλοι μεγάλοι επενδυτές έχουν φτάσει στο σημείο να...υποστηρίζουν το Occupy Wall Street (ως ένα σημείο τουλάχιστον), διότι παραδέχονται μόνοι τους ότι μας έχουν πάρει τα σώβρακα σε βαθμό-ρεκόρ, και προφανώς φοβούνται ότι αν συνεχίσουν, οι λαοί θα επαναστατήσουν εναντίον τους.

Για την πλευρά των καπιταλιστών τα έχουμε ξαναπεί σχετικά με το τι θέλουν και γιατί: Οι τραπεζίτες θέλουν να αρπάξουν τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων, και οι βιομήχανοι αρνούνται να επενδύσουν στους "ακριβούς" εργάτες της Δύσης, αν δε δεχτούν να "κινεζοποιηθούν" όσο το δυνατόν περισσότερο.

Με τους εργάτες όμως τι γίνεται; Όσο αποδέχονται το ρόλο τους ως "[υπερ]καταναλωτές" πάντως, δεν έχουν καμία ελπίδα. Μόνο αν αποκτήσουν ταξική συνείδηση και αλληλεγγύη ο ένας για τον άλλο μπορούν να πάνε μπροστά. Αυτοί είναι οι παραγωγοί του πλούτου, και αν δε βρουν τρόπο οργάνωσης για να πάρουν και τον έλεγχο στα χέρια τους, αντί να είναι "ζόμπι-καταναλωτές" όπως πλέον τους αποκαλούν, θα ρημαχθούν βάναυσα από τους καπιταλιστές.

Black Friday sales start with pepper spray stampede

Woman pepper-sprayed her rival bargain-hunters as 152m expected to flock to stores

Shoppers in the US kicked off their annual "Black Friday" orgy of consumerism amid scenes of pushing, pulling, running and – in one case – pepper-spraying their way through the doors of the nation's shops and malls.

The annual tradition, when many stores open early with cut-price sales on the day after Thanksgiving, has become a source of controversy amid frequent scenes of near-rioting and injuries as mobs of people crowd into big-name shops.

At least 20 people, including several children, were injured as the woman deployed her weapon. "I heard screaming and I heard yelling. Moments later my throat stung. I was coughing really bad," said Matthew Lopez, a shopper who recounted his story to the Los Angeles Times.

The woman, whom witnesses said appeared to be defending an X-Box games console, has not been found or yet identified. 

Εδώ και σχετικό ρεπορτάζ από το CNBC:
http://www.youtube.com/watch?v=DuF9XT0Yc4I&feature=player_embedded#!

Αφίσα του Occupy Wall Street - περισσότερες εδώ

Χτυπούν το καταναλωτικό πνεύμα των Χριστουγέννων

Οι διαδηλωτές του κινήματος "Occypy" στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν από χθες (επομένη της Ημέρας των Ευχαριστιών) και θα συνεχίσουν μέχρι τις 25 Δεκεμβρίου μια σειρά δράσεων σε εμπορικά καταστήματα για να "χτυπήσουν" τον καταναλωτισμό.

Η χθεσινή πρώτη ημέρα των πρωτότυπων κινητοποιήσεων εναντίον του καταναλωτικού πνεύματος των Χριστουγέννων περιελάμβανε συγκέντρωση έξω από το πολυκατάστημα Wal-Mart της πόλης Ρέντον της Ουάσιγκτον και ανάλογη κινητοποίηση στη Νέα Υόρκη, έξω από κατάστημα όπου σκοτώθηκε ένας εργαζόμενος, όταν καταπατήθηκε από καταναλωτές που έτρεχαν να ψωνίσουν σε προσφορές.

"Ο υπερκαταναλωτισμός προκάλεσε αυτό το χάλι και την οικονομική κρίση", δήλωσε η Ντάνα Μπαλίτκι, εκπρόσωπος των διαδηλωτών

Η παραγωγικότητα ανεβαίνει, οι μισθοί όμως μένουν σταθεροί. Ποιος άραγε τσέπωσε τον επιπλέον πλούτο που παράγεται τις τελευταίες ειδικά δεκαετίες; Όχι πάντως οι εργάτες...

You Won't Believe What Bill Gross And Larry Fink Said About Occupy Wall Street On Bloomberg

Last night Bloomberg TV aired an hour-long talk with Black Rock's Larry Fink and PIMCO's Bill Gross as part of their Heavy Hitters series.

Bottom line: These guys support what the protesters are doing. To them, the protests aren't strange — Americans have been through this before. This is just what happens in a country when people are unhappy, and they have a lot to be unhappy about.

Gross: "(I have) Sympathy for labor as opposed to capital...Wall Street as opposed to Main Street...that's the 1% versus the 99 can basically be differentiated in that way. For a long time, for 20 or 30 years, capital has benefitted at the expense of labor...How can one not sympathize with their predicament?...To not have sympathy with Main Street as opposed to Wall Street is to have blinders."

Δακρυγόνα για τον… Σνούπυ

Ο Τζoν Πάικ, ο αστυνομικός που ράντισε με δακρυγόνο σπρέι πιπεριού ειρηνικούς διαδηλωτές στο Πανεπιστήμιο Ντέηβις της Καλιφόρνιας, είναι πλέον ο πιο απαξιωμένος αστυνομικός των ΗΠΑ. Οχι μόνο το βίντεο που τον δείχνει να ραντίζει ανέμελα διαδηλωτές που έχουν ήδη συλληφθεί και είναι καθισμένοι στο έδαφος, έχει παίξει σχεδόν δύο εκατομμύρια φορές στο YouTube, αλλά και ο ίδιος προσωπικά έχει γίνει περίγελος του Διαδικτύου. 

We’ll rewrite law on strikes, Francis Maude warns the unions

The Cabinet Office Minister wants to change the law on how often unions must consult their members on strikes, forcing them to hold further costly ballots.

His remarks, in an interview with the Daily Telegraph, provide confirmation that the Coalition is prepared to change the law on industrial action as up to 2.6 million state workers prepare to walk out on Wednesday over proposed changes to their pension schemes. 

Congress to Vote Next Week on EXPLICITLY Creating a Police State

The police brutality against peaceful protesters in Berkeley, Davis, Oakland and elsewhere is bad enough. But next week, Congress will vote on explicitly creating a police state.

The ACLU’s Washington legislative office explains:

The Senate is going to vote on whether Congress will give this president—and every future president — the power to order the military to pick up and imprison without charge or trial civilians anywhere in the world.

Anti-fascist murdered in Dnepropetrovsk, Ukraine.

8th of November 2011, 17-year old anti-fascist Mikhail Norokha was murdered in Dnepropetrovsk of Ukraine. His body was found 8 meters from an abandonded, 16 floor house. He deceased due to multiple fractures and internal bleeding, which resulted from a falling. Although he falled to his back, his nose was broken and he also had scratches in his face. Also, there were remains of pepper gas in his clothes, and his coat was torn, which is additional proof that this was not a suicide. Also, Mikhail had his mobile phone, documents and money left with him – murderers took nothing from him.

Mikhail was assaulted by Nazis oftentimes in the past. He has been stabbed twice during the last couple of years. However, he was never afraid of anyone and he was always standing up for his opinions, in case someone had disagreements. Although he was often in a trouble in vicinity of the local football stadium, he kept supporting his favorite club.

Mikhail worked as an assistant of a priest. Currently police is investigating the case. There is no any evidence about the murderers, but anti-fascists of Dnepropetrovsk are certain, that this tragedy was caused by Nazis. We are making everything we can, in order to find out the truth, and to punish theperpetrators.

Στις 18 Νοέμβρη 2011,ο 17 ετών αντιφασίστας Μιχαήλ Norokha δολοφονήθηκε στο Dnepropetrovsk της Ουκρανίας. Το σώμα του βρέθηκε 8 μέτρα από την 16 οικία εγκαταλελημένο.Απεβίωσε λόγω των πολλαπλών καταγμάτων και την εσωτερική αιμορραγία, η οποία προέκυψε από την πτώση. Αν και χτυπημένος(από την πτώση) στην πλάτη του, η μύτη του ήταν σπασμένη και είχε, επίσης, γρατσουνιές στο πρόσωπό του. Επίσης, υπήρχαν υπολείμματα του  αερίου πιπεριού στα ρούχα του, και το παλτό του ήταν σκισμένο, η οποία είναι πρόσθετη απόδειξη ότι δεν επρόκειτο για αυτοκτονία. Επίσης, ο Μιχαήλ είχε κινητό τηλέφωνο, τα έγγραφα και τα χρήματα  του βρέθηκαν πάνω του - οι δολοφόνοι δεν πήραν τίποτα από αυτόν.

Ο Μιχαήλ δέχτηκε επίθεση από τους Ναζί πολλάκις στο παρελθόν. Είχε μαχαιρωθεί δύο φορές κατά τα τελευταία δύο χρόνια. Ωστόσο, ο ίδιος  ποτέ δεν φοβόταν κανέναν και ήταν πάντα όρθιος για τις απόψεις του, σε περίπτωση που κάποιος είχε διαφωνίες. Αν και ήταν συχνά σε μπελάδες στην περιοχή του τοπικού γηπέδου ποδοσφαίρου, συνέχισε υποστηρίζοντας την αγαπημένη του ομάδα.

 Ο Mikhail εργάστηκε ως βοηθός ενός ιερέα. Επί του παρόντος η αστυνομία ερευνά την υπόθεση. Δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο σχετικά με τους δολοφόνους, αλλά αντι- φασίστες της Dnepropetrovsk είναι βέβαιοι, ότι αυτή η τραγωδία προκλήθηκε από τους Ναζί. Κάνουμε ό, τι μπορούμε, προκειμένου να μάθουμε την αλήθεια, και να τιμωρήθούν οι δράστες.

Έχουμε ήδη αναφερθεί πολλές φορές στο ζήτημα του offshoring, της μεταφοράς δηλαδή της παραγωγής από τη Δύση προς την Ασία - και έχουμε επίσης εξηγήσει το γιατί συμβαίνει αυτό, καθώς η παραγωγή ελέγχεται από μια χούφτα κεφαλαιοκράτες, που αποφασίζουν το τι και πως θα παραχθεί με βάση το δικό τους κέρδος και μόνο. Έτσι, η παραγωγική βάση της Δύσης αποσαθρώνεται εδώ και χρόνια, και αυτό συνεχίζεται με ολοένα και πιο γοργούς ρυθμούς, καθώς οι κεφαλαιοκράτες δε δείχνουν να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το ότι οι πράξεις τους καταδικάζουν σε μαρασμό αμέτρητους εργάτες. Από τη στιγμή που βγάζουν περισσότερα κέρδη αν χρησιμοποιήσουν Κινέζους οι Ινδούς εργάτες, χρησιμοποιούν (εκμεταλλεύονται) αυτούς, και απλά αφήνουν τους Δυτικούς να πεινάσουν, μέχρι να πέσουν και αυτοί σε ένα [πολύ] χαμηλότερο επίπεδο.

Αξίζει να δούμε μερικά νεότερα στοιχεία για το θέμα, που νομίζω δείχνουν με πολύ συγκεκριμένα νούμερα το μέγεθος αυτού του φαινομένου:

U.S. Firms Keen to Add Foreign Jobs

U.S.-based multinational corporations added 1.5 million workers to their payrolls in Asia and the Pacific region during the 2000s, and 477,500 workers in Latin America, while cutting payrolls at home by 864,000, the Commerce Department reported.

The faster growth abroad was concentrated in emerging markets, such as China, Brazil, India and Eastern Europe, according to economists Kevin Barefoot and Raymond Mataloni, of the U.S. Commerce Department. 

Αντίστοιχα νούμερα και για την Αγγλία, την πρώτη δύναμη που "βιομηχανοποιήθηκε", αλλά που τώρα έχει άπο-βιομηχανοποιηθεί" σε τρομερό βαθμό. Ιδού μερικά οικονομικά στοιχεία, όπως τα συγκέντρωσε το BusinessInsider:

• Ο βιομηχανικός τομέας στην Αγγλία εμφανίζει πτώση κατά 66% μέσα στα τελευταία 30 χρόνια.
• Πολλές επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο ή έχουν φύγει για αλλού, όπως για παράδειγμα η Kraft , που εξαγόρασε τη σοκολατοβιομηχανία Cadbury υποσχόμενη ότι δε θα μεταφέρει την παραγωγή, αλλά λίγο μετά τη μετέφερε στην Πολωνία, με αποτέλεσμα 400 θέσεις εργασίας να φύγουν από την Αγγλία.
• Το 1950, μετά δηλαδή από το Β' Παγκόσμιο πόλεμο, η Αγγλία κατείχε πάνω από το 10% των παγκόσμιων εξαγωγών. Το 2009 το ποσοστό αυτό είχε πέσει κάτω από το 3%.
• Την εποχή μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, ο βιομηχανικός τομέας αποτελούσε περίπου το 40% της αγγλικής οικονομίας. Σήμερα το ποσοστό αυτό έχει πέσει στο 10%, ενώ αντίστοιχα ο τομέας των υπηρεσιών αποτελεί το 75,8%.
• Όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία της Αγγλία η Θάτσερ, υπήρχαν 6,8 εκατομμύρια εργάτες στην βιομηχανική παραγωγή της Αγγλίας. Σήμερα, το αντίστοιχο νούμερο είναι 2,5 εκατομμύρια.
• Μεταξύ του 2005 και του 2010, η βιομηχανική παραγωγή της Αγγλίας μειώθηκε κατά 10%.

Ωραία βέβαια όλα αυτά τα στατιστικά, αλλά ποιο είναι το συμπέρασμα από αυτά;

Το συμπέρασμα είναι ότι αν συνεχίσουμε με τον καπιταλισμό, τότε απλά οι καπιταλιστές θα συνεχίζουν να ξεζουμίζουν τους Ασιάτες για όσο περισσότερο μπορούν, και θα συνεχίσουν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη "κινεζοποίηση" μας. Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να εξοντωθούν, και μαζί τους να τελειώσει ένα σύστημα στο οποίο η εργαζόμενη πλειοψηφία του πληθυσμού δεν έχει λόγο και εξουσία για το τι και πως παράγεται.

Αν δεν μπορούμε εμείς ως εργάτες να αναλάβουμε την παραγωγή, τότε αυτοί θα συνεχίζουν "το χαβά τους", που πλέον γίνεται φανερό το που οδηγεί. Μπορούμε όμως να το κάνουμε αυτό; Αν ναι, ας το κάνουμε. Αλλιώς, απλά οι καπιταλιστές θα συνεχίζουν να μας χορεύουν στο ταψί - "και όποιος αντέξει" σε μια επίδειξη κοινωνικού κανιβαλισμου που μάλιστα βαφτίζεται "δημοκρατία". Και δεν είναι μόνο το ότι θέλουν να εκμεταλλευτούν τους εργάτες όσο το δυνατόν περισσότερο, είναι και το ότι στα πλαίσια του μεταξύ τους ανταγωνισμού για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας, όποιος επικρατήσει βγάζει ένα σωρό κέρδη, και οι υπόλοιποι χάνουν, παρασέρνοντας στον όλεθρο αμέτρητους εργάτες. Έτσι, ο καπιταλιστής "πρέπει" να ρημάξει τον εργάτη για να αποκτήσει ένα πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού.

Ιδού και μερικά ακόμα αποτελέσματα αυτής της σαπισμένης κατάστασης:

Το παραπάνω σκίτσο είναι για τη συμφωνία GATS, που υπογράφτηκε το 1994 και εγκαινίασε το "ελεύθερο εμπόριο" σε παγκόσμια κλίμακα, καταργώντας τους δασμούς.

Καλώς βέβαια δημιούργησε έναν παγκόσμιο κόσμο, ή μια "παγκόσμια αγορά" όπως θα έλεγαν και οι καπιταλιστές, αλλά το πρόβλημα είναι πως όσο το εμπόριο ελέγχεται από μια χούφτα ολιγοπώλια-μονοπώλια ανά κλάδο, τότε προφανώς δεν είναι "ελεύθερο". Η μόνη ελευθερία που υπάρχει είναι η ελευθερία του εργοδότη να εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο. Και αν το συνολικό αυτό μοντέλο δεν ανατραπεί, τότε πολύ απλά "βαδίζουμε προς τον μεσαίωνα".

Τώρα ένα σωρό υπέρμαχοι του μικρού και του μεσαίου κεφαλαίου, που πλήττονται άγρια από το μεγάλο (πολυεθνικό) κεφάλαιο, θέλουν να εμποδίσουν το "ελεύθερο εμπόριο", και αντιμάχονται την κατάργηση των όποιων δασμών υπάρχουν. Στην πραγματικότητα όμως, αυτό δεν αποτελεί λύση, αλλά διαιώνιση του προβλήματος, καθώς η ρίζα του προβλήματος είναι η το ότι στα πλαίσια ενός συστήματος ατομικής ιδιοκτησίας, πάντα κάποιοι θα μαζεύουν στην κατοχή τους πολύ μεγάλο πλούτο και εξουσία, και άρα αργά ή γρήγορα θα κυριαρχούν επί των υπολοίπων. Αν δεν καταργηθεί αυτό το σύστημα, και δεν αντικατασταθεί από ένα σύστημα συλλογικής ιδιοκτησίας, με τους εργάτες που παράγουν τον πλούτο να αποφασίζουν για το τι θα κάνουν, τότε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πάντα θα επιστρέφουμε στη βαρβαρότητα.

Βουλευτής πέταξε δακρυγόνο μέσα στη Βουλή

Ο Kim Sun Dong, από σήμερα και στο εξής, είναι ένας μικρός ήρωας.

Ο Κορεάτης βουλευτής, αντίθετος με το νομοσχέδιο για τη σύναψη συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ, έκανε κάτι αρκετά… προχωρημένο!

Δεν χρειάστηκε να παίξει ξύλο, όπως καθημερινά γίνεται στην Βουλή της χώρας του και διέκοψε την συνεδρίαση, πιο μάγκικα.

Πιο αντρικά. Κι απλά.

Πώς;

Ρίχνοντας ένα δακρυγόνο και… κλάμα οι Κορεάτες! Και μόλις πήγαν οι υπόλοιποι να τον λιντσάρουν, είπε αυτό που σκέφτονταν από πριν και δεν το έλεγε.

«Αφήστε με μπάσταρδοι! Όχι στην συμφωνία».

«Ο θάνατος του (Ινδού) εμποράκου»
Η ινδική αγορά ανοίγει στις πολυεθνικές αλυσίδες σούπερ μάρκετ

Έπειτα από δύο χρόνια πολιτικών δισταγμών, η τεράστια αγορά της Ινδίας ανοίγει τελικώς στις πολυεθνικές αλυσίδες σούπερ μάρκετ, οι οποίες εποφθαλμιούσαν εδώ και καιρό την δυναμική είσοδό τους στη χώρα του 1,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Το υπουργικό συμβούλιο της χώρας ενέκρινε τη δυνατότητα ξένων ομίλων λιανικής να εξαγοράζουν πλειοψηφικό ποσοστό, έως 51%, ινδικών πολυκαταστημάτων. Μέχρι τώρα όμιλοι όπως η Wal-Mart και η Tesco έχουν τη δυνατότητα να πωλούν χονδρικώς στην Ινδία και όχι απευθείας στους καταναλωτές.

Η απόφαση εκκρεμούσε επί δύο χρόνια. Οι υποστηρικτές της μιλούσαν για αύξηση του ανταγωνισμού και μείωση των τιμών, τη στιγμή που η χώρα πλήττεται από σχεδόν διψήφιο πληθωρισμό. Οι πολέμιοι υποστήριζαν ότι οι πολυεθνικές θα πετάξουν εκτός αγοράς τους μικρούς τοπικούς λιανοπωλητές και θα συμπιέσουν τις τιμές των Ινδών αγροτικών παραγωγών.

Την ίδια ώρα, καθώς η Δύση δε μπορεί πλέον να καταναλώνει όπως κατανάλωνε, και οι Κινέζοι εργάτες είναι ακόμα υπερβολικά φτωχοί για να καταναλώσουν αυτοί τα προιόντα που παράγουν, τα προιόντα αυτά μένουν απούλητα, και ξεσπά κρίση και στην Κίνα:

Η κρίση έφτασε στην Κίνα

Χιλιάδες εργάτες εργοστασίων απεργούν στην Κίνα εδώ και μια εβδομάδα, αντιδρώντας στις μειώσεις των μισθών τους. Οι εργοδότες προχώρησαν σε περικοπές επειδή μειώθηκαν οι εξαγωγές λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Σύμφωνα με το CNN, περισσότεροι από 10.000 εργάτες στις περιοχές Σενζέν και Ντονγκουάν στην επαρχία Γκουάνγκντονγκ -καρδιά της βιομηχανικής παραγωγής στη νότια Κίνα- απεργούν εδώ και μία εβδομάδα.

Οι εργαζόμενοι ζητούν να μην σταματήσει η καταβολή υπερωριών, καθώς χάρη σε αυτά τα χρήματα λάμβαναν έναν αξιοπρεπή μισθό. Με το πάγωμα των υπερωριών που προωθούν πολλά εργοστάσια, ο μισθός τους μειώνεται κατακόρυφα.

Περίπου 7.000 εργαζόμενοι απήργησαν, ζητώντας να μην κοπούν οι υπερωρίες και να μην μετατεθούν συνάδελφοί τους σε άλλα εργοστάσια στην ενδοχώρα και στο Βιετνάμ, όπου το κόστος εργασίας είναι πολύ χαμηλό.(σ.σ. είτε το πιστεύετε είτε όχι, οι εργάτες στο Βιετνάμ και στην ενδοχώρα της Κίνας παίρνουν ακόμα λιγότερα λεφτά ως μισθό απ' ότι οι εργάτες στην "κυρίως" Κίνα)

Αξίζει να δούμε και ένα άρθρο του "The Diplomat", στο οποίο μας θυμίζει ένα βιβλίο του Mark Twain, το "The Gilded Age".

Σε αυτό το βιβλίο ο Τουέιν περιέγραφε τη φτώχεια στην Αμερική του περασμένου αιώνα, και έλεγε πως χάρη σε αυτή τη φτώχεια, υπήρχε μια ολιγαρχία που είχε γίνει πολύ πλούσια και θύμιζε στη συμπεριφορά της "ρωμαϊκά όργια".

Κάπως έτσι είναι και τα πράγματα στην Κίνα σήμερα, καθώς ΥΠΑΡΧΕΙ ανάπτυξη στη χώρα, χάρη ακριβώς σε αυτή τη φτώχεια, αλλά η ανάπτυξη αυτή είναι βασισμένη στο ίδιο μοντέλο με την Αμερική του προηγούμενου αιώνα, δηλαδή στη φτώχεια των εργατών, και δημιουργεί τον ίδιο ακριβώς σαπισμένο τύπου πλούσιου ανθρώπου, που δε νοιάζεται για τίποτα άλλο εκτός από τον πλούτο του.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά στην Κίνα δεν υπάρχει καν μια στοιχειώδης "αστική δημοκρατία", με τις όποιες ελευθερίες έχουν κατακτήσει μέσα σε αυτή οι εργάτες. Αυτά και άλλα πολλά μας λέει το Diplomat, σε ένα εξαιρετικό άρθρο που μακάρι να είχα το χρόνο να το μετέφραζα και στα ελληνικά:

The Fraying of China’s Gilded Age

China’s rapid economic advances over the past three decades are undeniable. But as social pressures build, is the country set to relive the trauma of America’s Gilded Age?

Published in 1873, Mark Twain’s novel The Gilded Age describes a post-Reconstruction United States in which rapid economic growth generated tremendous wealth for the upper class, and technological innovations improved the quality of life for a burgeoning middle class. Twain also detailed how America’s workers worked long hours in dangerous conditions for low pay, and how corruption rendered the country’s politicians unresponsive to the needs of their constituents. While many of the Occupy Wall Street protesters on U.S. streets may draw parallels between the America of that time with that of today, Twain’s novel provides an evocative window on contemporary China.

The rate and duration of China’s economic growth have no historical precedent. In just over 30 years, China has been transformed from one of the poorest countries in the world, in which tens of millions died of starvation, into the world’s second-largest economy. Where communal farms once languished, one can find modern skyscrapers and Starbucks. Where people once wore Mao suits and rode bicycles, there are now Prada, BMW, and iPhones galore.

As the Wall Street Journal recently pointed out, 40 percent of Chinese are unhappy with their lives, 70 percent of farmers are dissatisfied, and 60 percent of China’s rich are emigrating or considering doing so. While each group has its own reasons – farmers resent abusive land seizures by local government officials, city dwellers are regularly victims of government abuse, and China’s wealthy would prefer to live where their children have better educational opportunities and their wealth is more secure – this translates to a roiling hotbed of popular discontent. Tens of millions of Chinese who have moved from the countryside to the cities in search of work receive little basic government support, such as medical care and education, because they are generally considered to be illegal immigrants by city officials.

Riots, often violent, are a daily occurrence. According to official statistics, there were 127,000 so-called “mass incidents” in 2010 alone – an average of over 340 per day.

There are certainly ways to address these problems. The United States gradually developed tools to manage the negative effects of its own Gilded Age, by eventually allowing the rise of labor unions, laws to protect investment, efforts to stamp out official corruption, and eventually implementation of welfare and social security programs. Yet in each case, implementing these tools in China would require a fundamental change in how business is done. Labor unions are (naturally) controlled by the Chinese Communist Party, the rule of law in China is unreliable at best, and official corruption is a persistent problem on a scale that would even make Jack Abramoff blanch.

Most fundamentally, China’s ability to manage future problems will be hampered by its political system. The United States was able to (very gradually) adjust to the problems it faced because its leaders were accountable to a voting public that demanded reform. China’s leaders, however, aren’t directly held accountable by their people. While Chinese politicians routinely (and often genuinely) cite popular opinion as a driver in their decision-making, tying one’s position and job to regular elections has the effect of sharpening one’s need to represent the interests of the public.

The implications of these phenomena for China, and for the world, are staggering. Unlike with the democratic world, the Chinese people don’t have the ability to vent their frustration with free and fair elections. This has the effect of putting a lid on a political pressure cooker, forcing people to express their discontent through riots and difficult-to-censor microblogging. If something goes wrong, this pressure could explode. 

Τα παιδιά των Κινέζων αξιωματούχων και βιομηχάνων-τραπεζιτών ήδη κυκλοφορούν με Φεράρι, όταν άλλοι πεθαίνουν της πείνας και αυτοκτονούν από την υπερβολική δουλειά..

Children of the Revolution
China's 'princelings,' the offspring of the communist party elite, are embracing the trappings of wealth and privilege—raising uncomfortable questions for their elders.

One evening early this year, a red Ferrari pulled up at the U.S. ambassador's residence in Beijing, and the son of one of China's top leaders stepped out, dressed in a tuxedo.

The car, though, was a surprise. The driver's father, Bo Xilai, was in the midst of a controversial campaign to revive the spirit of Mao Zedong through mass renditions of old revolutionary anthems, known as "red singing." He had ordered students and officials to work stints on farms to reconnect with the countryside. His son, meanwhile, was driving a car worth hundreds of thousands of dollars and as red as the Chinese flag, in a country where the average household income last year was about $3,300.

 

ηνταλος εγηνες ετσι ρε γαμωτο...
καποτε εφτυνες φωθκιες που εκαταπηνναν τα παντα .
τα μαθκια σου ετρωαν τον κοσμον ουλλο τζιαι εθελες τζιαλλο, εθελες ουλλο το κοσμο δικο σου ,
Ουλλα η τιποτε.
τωρα? στο τιποτε
καθε νυχτα η κκελλε σου ετοιμη να εκραγει που την σκεψη
σημμερα ειδες τον ηλιο, μετα που ποσες φτομαες?
Ποσα βαστας μεσα σου τζαι εν τα φκαλλεις?
Ποσες φορες ηθελες να κλαψεις τζιαι εν τα καταφερνες?
Ποσες ππουνιες παστους τοιχους?
Ποσα πραματα να σπασεις?

Θκιαολε πως  εγινα ετσι 


ποιο μισος σε βαστα  βραστο τις νυχτες ?


ποσες φορες επεθανες τζιαι ποσες φορες εγεννηθηκες πιο κρετινος που τις προηγουμενες?

Τι στο θκιαολο σε βαστα ζωντανο ?

μια
Γαμημενη ελπιδα
ενας γαμημενος πραγματισμος
οτι
μιαν νυχτα εννα βαδιζεις τζιαμε που η ζωη εννα χωρευκει ανταμα με το θανατο

πάντηση Κούρδων Ανταρτών σε Ερντογάν: Επίθεση σε τουρκικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις

Κούρδοι αντάρτες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ) εξαπέλυσαν επίθεση σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σέλμο, στο Κοζλούκ της επαρχίας Μπατμάν, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δύο μέλη του προσωπικού ασφαλείας και ένας ηλεκτρολόγος. Τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις Σέλμο διαχειρίζεται η καναδική εταιρία Transatlantic Petroleum, σύμφωνα με την οποία είναι οι δεύτερες μεγαλύτερες στην Τουρκία. Επίθεση που πρέπει να θεωρηθεί απάντηση στη διπρόσωπη κυνική πολιτική Ερντογάν, που εφαρμόζει τακτική καρότου-μαστιγίου απέναντι στην κουρδική μειονότητα, επιδιώκοντας την έξωθεν καλή μαρτυρία και τη διαιώνιση του καθεστώτος καταπίεσης και υποταγής της.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η κυβέρνηση της Τουρκίας καθώς αναλαμβάνει να επιτεθεί και να αποτελέσει το βασικό μοχλό ανατροπής του καταπιεστικού και διεφθαρμένου καθεστώτος του Άσαντ, που καταπνίγει τον εξεγερμένο λαό του στο αίμα, χρειάζεται ένα «ανθρωπιστικό και ειρηνικό προσωπείο». Όμως, τα καύσιμα του φιλοπαλαιστινιακού προφίλ του Ερντογάν εξαντλήθηκαν γρήγορα, αφού δεν άντεξαν στην σύγκριση με την πολιτική πολέμου και εθνικιστικού παροξυσμού που ασκεί στους Κούρδους μειονοτικούς πληθυσμούς, ενώ παράλληλα, στο τελευταίο ταξίδι του Στόλου της Ελευθερίας, οι απειλές του προς το Ισραήλ πνίγηκαν στα χωρικά ύδατα της Γάζας, για να ακολουθήσει μια κωλοτούμπα αντάξια του πρωτομάστορα Καρατζαφύρερ.  
Η λύση λοιπόν που αναζητούσε το αστικό κατεστημένο της Τουρκίας βρέθηκε στο παρελθόν.  Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας ερχόμενος σε ρήξη με το  κεμαλικό παρελθόν της Τουρκίας, ζήτησε δημόσια συγγνώμη από τον κουρδικό λαό για τις σφαγές που διέπραξε ο τουρκικός Στρατός κατά την διάρκεια της εξέγερσης του Dersim την περίοδο 1936-39. Όπως δήλωσε ο Τούρκος πρωθυπουργός, «αν χρειάζεται να απολογηθώ για λογαριασμό ολόκληρου του τουρκικού κράτους… Θα το κανα και το κάνω, ζητώ συγγνώμη». Υπενθυμίζεται ότι κατά την διάρκεια της κουρδικής εξέγερσης του Dersim είχαν σκοτωθεί από τον τουρκικό Στρατό 14.000 Κούρδοι από τον τουρκικό Στρατό, όταν ηγέτης της Τουρκίας ήταν ο Κεμάλ Ατατούρκ. Αναμφίβολα η δήλωση αυτή θα προκαλέσει σοβαρότατες αντιδράσεις στο εσωτερικό της Τουρκίας αφού για πρώτη φορά αναγνωρίζεται ένα έγκλημα το οποίο διαπράχτηκε όταν στην ηγεσία της χώρας ήταν ο Ατατούρκ. 
Και η αποκαθήλωση του Κεμάλ μπορεί να γίνει μόνο από κάποιον που φιλοδοξεί να είναι ο Κεμάλ της Τουρκίας του 21ου αιώνα! Προς το παρόν η σύγκρουση παρουσιάζεται ως προσωπική απάντηση στον Kemal Kilicdaroglu, τον ηγέτη του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού κόμματος της Τουρκίας, η οικογένεια του οποίου προέρχεται στην περιοχή Tunceli όπου και διαπράχθηκαν τα περισσότερα εγκλήματα, τότε. Ο Ερντογάν δήλωσε του ότι ναι μεν, εκείνος ζήτησε, τελικά συγγνώμη, όμως το ίδιο θα έπρεπε να κάνει κι ο Kilicdaroglu μιας και το δικό του κόμμα ήταν στην εξουσία τα χρόνια της τουρκικής θηριωδίας.
Ενώ όμως ο Τούρκος ηγέτης διεκδικεί πόντους στην εσωτερική σύγκρουση με την κεμαλική παράταξη αφήνοντας παρακαταθήκη για την αναγνώριση του ως νέος Ιστορικός Ηγέτης, ζητά συγγνώμη και απαιτεί την συμφιλίωση με τους Κούρδους, στέλνοντας  ένα μήνυμα στο εξωτερικό και ιδιαίτερα προς τους Ευρωπαίους ηγέτες, καθώς είναι πρόσφατη η σύγκρουση του με το Γάλλο πρόεδρο Ν.Σαρκοζί σχετικά με τη Γενοκτονία των Αρμενίων, σειρά γεγονότων αποκαλύπτουν τις πραγματικές του προθέσεις και τη σημασία αυτών.
Εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι το ΡΚΚ θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από τις ΗΠΑ-Ε.Ε., αλλά και το κλίμα εθνικισμού-ρατσισμού που διχάζει την κοινωνία του γειτονικού κράτους, προχωρά σε ακραίες κατασταλτικές επιλογές. Περισσότερα από 60 άτομα τέθηκαν υπό κράτηση την Τρίτη στην Τουρκία με την κατηγορία ότι διασυνδέονται με Κούρδους αυτονομιστές. Οι συλλήψεις ήλθαν στο πλαίσιο μεγάλης αστυνομικής επιχείρησης σε όλη τη χώρα, με επίκεντρο την Κωνσταντινούπολη και το Ντιγιάρμπακιρ. Οι περισσότεροι εκ των συλληφθέντων είναι δικηγόροι, καθώς και μέλη του φιλοκουρδικού Κόμματος για την Ειρήνη και τη Δημοκρατία (BDP).
Από το 2009, 700 πρόσωπα, σύμφωνα με την κυβέρνηση και 3.500, μεταξύ των οποίων βουλευτές και δήμαρχοι, σύμφωνα με τους κουρδικούς κύκλους, έχουν φυλακιστεί για συνεργασία με την KCK. Επί της ουσίας το Τουρκικό κράτος επιχειρεί να αφήσει ακέφαλη την κουρδική μειονότητα ρίχνοντας στις φυλακές την πολιτική και πνευματική πρωτοπορία της. Αξίζει να δούμε ότι μεταξύ των συλληφθέντων είναι δύο εξέχοντες διανοούμενοι που φυλακίστηκαν στο πλαίσιο της επιχείρησης αυτής στις αρχές του μήνα. Κατηγορούνται ότι συμμετείχαν σε ένα πολιτικό φόρουμ υπέρ των Κούρδων. Η σύλληψη του Ραγκίπ Ζαρακολού, συγγραφέα και εκδότη, και της συνταγματολόγου Μπισρά Ερσανλί προκάλεσαν διαμαρτυρίες στην Τουρκία και στο εξωτερικό. Συνήγοροι του πρώην αρχηγού των Κούρδων ανταρτών Αμπντουλάχ Οτζαλάν, ο οποίος εκτίει ποινή ισοβίων, καθώς και μέλη του κύριου φιλοκουρδικού κόμματος BDP, περιλαμβάνονται μεταξύ των συλληφθέντων. Τα πρόσωπα που τέθηκαν υπό κράτηση κατηγορούνται ότι είναι μέλη της KCK (Ένωση Κουρδικών Κοινοτήτων), σύμφωνα με πηγή των τοπικών δυνάμεων ασφαλείας στο Ντιγιάρμπακιρ.
Οι διώξεις αυτές αποτελούν συνέχεια με άλλα μέσα, του πολέμου που διεξάγει η κυβέρνηση Ερντογάν εναντίον της Κουρδικής μειονότητας τόσο στην Νοτιοανατολική Τουρκία, όσο και στο εσωτερικό του Ιράκ, αλλά και στα σύνορα με το Ιράν. Σύμφωνα με τουρκικά ΜΜΕ, μεγάλη κινητικότητα των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων καταγράφεται στα σύνορα με το Ιράν στην περιοχή Çukurca στην επαρχία Hakkari. Φάλαγγα 200  στρατιωτικών οχημάτων συνοδευόμενα από οχήματα MRAP Kirpi κινήθηκαν αυτές τις ημέρες παράλληλα προς τα τουρκο-ιρανικά σύνορα. Πρόκειται για μεγάλη μετακίνηση  ένοπλων στρατιωτών και πυρομαχικών από την περιοχή  της πόλης Çayırlı της ανατολικής Ανατολίας που έγινε με τη συνοδεία ελικοπτέρων τύπου Cobra, σύμφωνα με διαταγές που δόθηκαν για έκτακτα μέτρα ασφαλείας στην περιοχή αυτή.
Είχε προηγηθεί αιματηρή επίθεση κατά τεθωρακισμένου αστυνομικού οχήματος με 5 νεκρούς αστυνομικούς στην περιοχή Guroymak της επαρχίας Bitlis, ως μια ακόμη απόδειξη της υψηλής μαχητικότητας των ανταρτών. Οι μαχητές της κουρδικής οργάνωσης είχαν τοποθετήσει στην σχάρα ασφαλείας στο 5ο χλμ του αυτοκινητοδρόμου Guroymak-Bitlis εκρηκτικό μηχανισμό ο οποίος εξερράγει με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 5 αστυνομικοί και τρείς πολίτες, ενώ τραυματίστηκαν τέσσερα ακόμα άτομα.
Όλες αυτές οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση του Ερντογάν δε θέλει την ειρήνη, δε θέλει την πολιτική λύση του Κουρδικού ζητήματος. Αντίθετα η πολιτική καταπίεσης και πολέμου που ακολουθεί μπορεί να του προσφέρει δημοτικότητα και την εθνική ενότητα των Τουρκικών πληθυσμών, αλλά βαθαίνει το ρήγμα μεταξύ Κουρδικών και Τουρκικών πληθυσμών, που τείνει να γίνει αγεφύρωτο.
Πλέον, η Τουρκία πρέπει να υπολογίζει την εχθρότητα και ενός απείρως πιο επικίνδυνου πολιτικού και στρατιωτικού αντιπάλου, του κράτους Τρομοκράτη Ισραήλ. Δεν είναι τυχαίο ότι η επίθεση στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Τουρκίας από τους Κούρδους αντάρτες σημειώθηκε αμέσως μετά την υπογραφή μεταξύ της Τουρκίας και του πετρελαϊκού κολοσσού Shell, μεγάλης συμφωνίας για έρευνες πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Μεσόγειο και τη Νοτιοανατολική Τουρκία.
Αναλυτές εκτιμούν ότι οι υποθαλάσσιες έρευνες τις οποίες ετοιμάζει η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο μπορούν να ανεβάσουν την ένταση καθώς η Άγκυρα υποστηρίζει πως θα πραγματοποιηθούν εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Τουρκίας! Το σημείο αυτό είναι κρίσιμο καθώς η Τουρκική ΑΟΖ ίσως  και να μην αναγνωρίζει την κυριαρχία του Καστελόριζου στα θέματα της ελληνικής ΑΟΖ. Mέχρι στιγμής έχει τονιστεί πως οι σεισμικές έρευνες θα πραγματοποιηθούν ανοιχτά της Αττάλειας χωρίς να διευκρινιστεί το ακριβές σημείο. Η σημασία που έχει η συμφωνία αποκαλύπτεται και από τον εξής όρο: οι έρευνες θα πραγματοποιηθούν με τα έξοδα τις Shell και τα έσοδα που θα προκύψουν από την ανεύρεση φυσικού αερίου ή πετρελαίου θα μοιραστούν ισόποσα ανάμεσα στην Τουρκία και την Shell. Η Άγκυρα πριν από λίγους μήνες έχει υπογράψει παράνομη συμφωνία με το κατεχόμενο τμήμα της Βόρειας Κύπρου, καθορίζοντας την υφαλοκρηπίδα ανάμεσα τους.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Κανένα Σύνορο Ποτέ τζιαι Πουθενά...

Η πολίτικη πραγματικότητα της Κύπρου μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτή που εμάς που μεγαλώσαμε δαμε καθώς είμαστε θύμα της που την πρώτη στιγμή που  μας  εντάσσουν στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Που το νηπιαγωγείο, η εμφύτευση ιδεολογικό-πολιτικών  αντιλήψεων αλλά τζιαι η επί της ουσίας βίαια αποτύπωση μιας εθνικής ταυτότητας εντάσσεται στο πρόγραμμα. Σε Εθνικές επετείους όπου Κάθε Απρίλη   τετράχρονα τζιαι πεντάχρονα  εν ντυμένοι Αγωνιστές  της ΕΟΚΑ, όπου κάθε Ιούλη ακούν για εισβολή τζιαι Τούρκους που έκαψαν τζιαι λεηλάτησαν , που ήραν τζιαι επκιαν μας τα. Καθε Νοέμβρη ακούν για Ένα Ψευδοκράτος που εν η μισή τους πατρίδα, Ακούν για έναν Κολοκοτρώνη Ήρωα, Για έναν Αυξεντίου Ήρωα Για έναν Γρίβα Ήρωα. Μετέπειτα τα τετράχρονα τζιαι τα πεντάχρονα δέχονται τζιαι τα δάκρυα συγκίνησης τζιαι την Στοργική αγκαλιά του γονιού τους που εν περήφανος που ο γιος/κόρη του ήταν τόσο καλός στην γιορτή του νηπιαγωγείου, τζιαι παράλληλα νιώθει ανακουφισμένος πως το παιδί του βρίσκεται στα σωστά χέρια των νηπιαγωγών που του ανοίγουν τις πόρτες της  ιστορίας τούτου του τόπου που εν καμένος τζιαι την συνέχεια ξέρετε την.

Το Πεντάχρονο γίνεται Εφτάχρονος τζιαι παει δημοτικό. Στο δημοτικό ο Γονιός ελπίζει στο οτι οι Δάσκαλοί ενα του θέσουν τις βάσεις για να μάθει τα βασικά να αρκεψει να ανοίγει τα μαθκια του. Επιστήμη, Μαθηματικά,Ελληνικά,Θρησκευτικά,Ιστορία, τετράδια δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι , σκέφτομαι και γράφω -μόνο για την εισβολή- με το λιβάνι της Κερύνεια φωτογραφία στο εξώφυλλο  , βιβλία με το ριζοκαρπασο, τον πενταδάκτυλο τζια την Μόρφου, Χάρτες της Κύπρου με μια κοτζινη γραμμή να κοφκει την Κύπρο ''μας''. Ο Μακάριος, Ο Γρίβας, Ο πόλεμος τζιαι ο πόνος, ο Ισαάκ, ο Σολωμού Το κυπριακό, η Ελλάδα μας , οι μουσουλμάνοι τζιε οι χριστιανοί η γιαγιά μας τζιαι ο παππούς μας που έχασαν τα σπιθκια τους, η τουρκοκυπριακή σημαία παστον πενταδάκτυλο, Το ΑΠΟΕΛ, Η Ομόνοια Οι προδότες , οι ήρωες , ο Εθνικός ύμνος , η προσευχή το πρωί, οι αργίες το ψευδοκράτος που μας εφκαλλαν έξω τζιαι φωναζαμεν έξω οι οι τουρτζιοι που την Κύπρο με τις ελληνικές τις πλαστικές τες σημαιουες, Γιορτές -εγώ ενναμε ο Αυξεντίου εσύ ?
-εγώ εννα με ο Παλληκαριδης.  Η Ελλάδα εν η μητέρα πατρίδα .
εν γίνεται να φάμε με να πιούμε εννα πάμε να κοινωνήσουμε.

Γυμνάσιο-Λύκειο , Ιστορία της Κύπρου, σοβαρεφκουν τα πράματα ενεσχιει σκερτσακια, εσχιει τραουθκια... Ξυπνα καμένε μου ραγιά, Η δική μου Η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο, ένας ομονοιατης τσακώνεται με τον φιλο του τον αποελιστα επειδή λαλει οτι η Κύπρος εν κυπριακή Οι ελληνική τζιαι οτι οι αποελλιστες εν φασίστες ο ανορθοσιατης λαλεί του ομονοιατη οτι εν προδότης τζιαι οτι τον παππού του επεξαν τον τζια εθκιοξαν τους που την Αμμόχωστο, ο καθηγητής ο Ακελικος λαλεί την Κύπρο πρόδωσαν της τούτοι που το παίζουν πατριώτες , ο Καθηγητής του Δη Συ λαλεί τούτοι ούλοι οι αριστεροί εν προδότες. Οι μιτσιοι βαστούν τες τσάντες τους ο ένας στόχο πανο ο άλλος σφυροδρέπανο τζιαι οι 2 τραγουδούν τον εθνικό ύμνο τζιαι οι 2 εννα κατέβουν στο ληδρα παλας ο ένας εννα παει με την ΕΔΟΝ ο άλλος με την Ε.Φ.Ε.Ν ενα τσακκοθουν, το σαββατο εννα παει ο ενας στους πορτοκαλί τζιαι ο άλλος στη θύρα ο ενας εννα δει κάποιον να καμει ναζιστικό χαιρετισμό ο άλλος εννα δει άλλον να φκαλλει τουρτζικη σημαία εννα τσακκονουνται στα κκαφε, μακαρίου, δισκοθήκες.τζιαι  την Δευτέρα σχολειό παλε . Ο γονιός περήφανος, απογοητευμένος ενεσχιει σημασία πλέον.
Κοφφι Αναν εσείς είπατε Ναι εσείς Οι , ο Κληρίδης , ο Βασιλείου, ο Κυπριανού, ο Γρίβας, ο Μακάριος , το Ακελ . Το δηκο. ΈΞΩ ΟΙ ΤΟΥΡΤΖΙΟΙ . Παρέλαση, Αγιασμό σημαιουες, ληδρα παλας, Τα σύνορα μας εν στην Κερύνεια.Τούρκος καλός Μονό νεκρός, οι Εγγλέζοι, οι Αμερικάνοι , οι καλαμαράδες, ο Τσε, ο κουτσού,ο ματσακης,ο Ντενκτάς, ο ερντογαν, ο χριστοφκιας.


ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ.... εν θα σχει στρατο τον τζιερο σας..

Στρατος.... τουτο εν θα το σχολιασο.

Σπουδές, πρωτοπορία, Ανατροπή το κόμμα τζιε οι κάλπες οι πατριώτες,οι προδότες τα ίσια τζια τα πουκουππα... Κυπριακή Κοινωνία.
Η πολιτική πραγματικότητα τουντου τόπου αποτελεί  συνειδησιακός βιασμός που γένια σε γενιά .η μεθοδική χειραφέτηση της μάζας δημιούργησε ένα χάσμα που καθιστά την πολυπόθητη λύση του κυπριακού προβλήματος κυριολεκτικά ανέφικτη. Ανέφικτη όχι για τον κοινοβουλευτισμό αλλά για τον λαό,πλέον εν ανέφικτο να υπάρξει μια λύση απο τα κάτω μια λαϊκή λύση που έχει στόχο την επανένωση του νησιού-τζιαι γεωγραφικά αλλα τζιαι πολιτισμικά τζια κοινωνικά .  Θα υπάρξει όμως μια λύση που εννα μετατρέψει τον συνειδησιακό βιασμό σε ενα βιασμό πιο πρακτικό, σε έναν που ζούμε και βιώνουμε αυτες τις μερες, εναν οικονομικο, κεφαλαιοκρατικο βιασμο.

O Όρος ανέφικτο, πηγάζει που την κριτική που θα ακολουθήσει μια κριτική που εχει σκοπό να αναδείξει επιτέλους τα αληθινά θύματα του κυπριακού. Αυτά τα θύματα δεν είναι κανένας άλλος από του ανθρώπους του νησιού που την Αντρουλλα που εχασεν τον αντρα της το 74, ως τον Κοτσιο τον αποελλιστα  και τον Νικολι τον ομονοιατη εν ετη 2011  που δεχουνται την διδασκαλια του σημμερα τζιαι αντιστροφα Η aishe που εχασεν τον αντρα της τζιαι η τουρκοκυπριακη νεολεα.
Πρωσοπικα θεωρω οτι ο τομεας που επηρεαστηκε μαζικοτατα  και παραυτα αποτελει το πιο μεγαλο πληγμα-θυμα της κυπριακης κοινωνιας ειναι οι Ανθρωπινες σχεσεις. Ο συγκεκριμενος τομεας ανα το παγκοσμιο βρισκεται σε περιοδο παρακμης ο ανθρωπος στον καπιταλιστικο 21ο αιωνα δεν ειναι τιποτα αλλο απο ενα εμπορευμα. ετσι ακομα και ιδιες του οι σχεσεις δεν θα μπορουσαν να ειναι τιποτα αλλο απο μια συναλλαγη , ενα ειδος εμποριου αν θελετε.  Σχεσεις εξουσιας, που αντανακλουν με ακριβεια την επιρροη του καπιταλισμου πανω στον ανθρωπο αλλα και παραλληλα  τον βαθμο επιρροης της εξουσιας πανω στον ανθρωπο, καθως οι ιδιες οι ανθρωπινες σχεσεις πλεον ενδυναμωνουν και καθιερωνουν την υπαρξη του υπαρχοντος πολιτικου συστηματος.  Σ'αυτα τα πλαισια  οι σχεσεις μεταξυ της τουρκοκυπριακης κοινοτητας και της ελληνοκυπριακης κοινοτητας μπορουν να παραλληλιστουν με την σχεση καταναλωτη και υλικου αγαθου. Συγκεκριμενα η αποξενωση του ελληνοκυπριου απο τον τουρκοκυπριο βρισκεται στο ιδιο πλαισιο με την αποξενωση της κοινωνιας απο το 'ειναι' τζιαι την εξυμνιαση του 'εχειν' της ιδιοκτησιας.
Η σημμερινη κοινωνια υστερει σε Κριτικη σκεψη, με τουτο  εννοω, στον τομεα της σεινηδησης αλλα και της κατανοησης του πολιτικου τσιρκου που αποκαλειται κυπριακη δημοκρατια. Για παραδειγμα, ποσοι ελληνοκυπριοι-μια ξεκαθαριση, δεν πιστευω σε καμια εθνικη ταυτοτητα η χρηση τ/κ- ε/κ γινεται για την διευκοληνση της αναλυσης- ξερουν οτι το συνταγμα της Ανεξαρτητης Κυπριακης Δημοκρατιας  ειναι γραμμενο απο χερια Εγγλεζικα και Αμερικανικα απλα ο Μακαριος εδωσε την υπογραφη/συγκαταθεση του?.
Ποσοι ελληνοκυπριοι μπορουν να συνηδητοπιοιησουν οτι τουντο νησι που ονομαζεται κυπρος ειναι απο τα πιο μεγαλα θυματα ιμπεριαλιστικου βιασμου παγκοσμια ?
Ποσοι ελληνοκυπριοι ξερουν για τους κοινους εργατικους αγωνες το 1948?
Ποσοι ελληνοκυπριοι εχουν αραγε την αντιιμπρεριαληστκη συνειδηση που θα επρεπε να εχουν ?
Ποσοι ελληνοκυπριοι ξερουν τι εκαμεν οι φασιστες του γρηβα τζιαι του μακαριου το 55-59?
Ποσοι ελληνοκυπριοι ξερουν για τη δυναμικοτητα του ΚΚΚ αλλα τζιαι για την ρεφορμιστικη ταση του ΑΚΕΛ-που εφαρμοζει την ιδια πολιτικη τακτικη που το 1960- που ουσιαστικα εννω εκαμμαν παρτυ οι φασιστες εκαθετουν στα βραστα του.?
Ποσοι ελληνοκυπριοι ξερουν για τις σχεσεις τ/κυπριων και ε/κυπριων εργατων πριν το 74?
Ποσοι ξερουν οτι τα πρωτοπαλληκαρα της ΕΟΚΑ εσφαζαν τουρκοκυπριους τζια ελληνοκυπριους αριστερους με προσχημα την προδοσια ενω οι πιο μεγαλοι ρουφιανοι ηταν ηδη μεσα στην ΕΟΚΑ (βλ. Γιορκατζη )
Ποσοι ελληνοκυπριοι ξερουν οτι το κρατος του Μακαριου ηταν δικτατορια?

Ποσοι ελληνοκυπριοι - συγκεκριμενα εθνηκιστες/δεξιοι κτλ- ξερουν οτι η ιδια ελληνικη κυβερνηση ασχολοταν  αμιδρα με την κυπρο ?
Τα πιο πανω ερωτηματα απευθηνονται μονο στην ελληνοκυπριακη πλευρα απλουστατα γιατι ειναι η μονη που ουλλα τουτα τα χρονια κλαιει τζιαι οδυρεται χωρις να καμμει τιποτε ουσιαστικο για Λυση . Ολα οσα εκαμεν ο ελληνοκυπριακος λαος απλα οδηγησαν σε αδιεξοδο. Απο την ρεφορμιστικη αριστερα ως την δεξια του ΕΛΑΜ απλουστατα εκαμαν το ζητημα της λυσης σχεδον ουτοπικο. 

Η τουρκοκυπριακη κοινοτητα κυριολεκτια-οπως αποδηχτηκε ειδικα τον τελευταιο χρονο-παλευκει με νυχια και με δοντια για λυση, τζιαι συγκεκριμενα τουντη παλη καμμει την μεσα στο δρομο ουσιαστικα τζια εμπραττα. ολικοι αρνητες στρατευσης αναμενουν δικαστηρια, ενω ο στρατος της ελληνοκυπριακης πλευρας επεζεισε τα γεγονοτα στο Μαρι τζιαι εφκηκεν τζιαι με μετοπο καθαρο ενω ειναι ο προτος που εχει ευθηνη . Εργατικες γενικες  απεργειες με τεραστια καταστολη που την εξουσια της τ/κ πλευρας με εικονες να δειχνουν τουρκοκυπριους να κρουζουν τουρκικες σημαιες τζια φωτογραφιες του ερτογαν. Τουτα ουλλα που μια μεριδα κοσμου που κυριολεκτικα αντιστεκεται σε εναν κοινοβουλευτικο  φασισμο, φασισμο αποικοιοκρατικο που την τουρκια καθως ο αριθμος εποικον εν τοσο μεγαλος που φκαλλει κυβερνηση. τζια τι κυβερνηση? μιαν που ο σκοπος της ενεν αλλος που την επισφραγηση των συμφερωντων της τουρκιας πανω στο νησι. τζιαι ο ελληνοκυπριος στον βαθη υπνο του δικαιου.

Οι συνθηκες του εκπαιδευτικου συστηματος στον Βορρα δεν διαφερουν στην προσωψη απο το εκπαιδευτικο συστημα του Νοτου. Οι τουρκοκυπριοι μαθαινουν οτι οι ελληνοκυπριοι δολοφονουσαν τουρκοκυπριους τζιαι ετσι Η τουρκια σαν εγγυητρια δυναμη Ανελαβε την ευθηνη της να προστατεψει την τουρκοκυπριακη μειονοτητα. Ποια η διαφορα της διδασκαλιας σε τουτη τη περιπτωση? απλο, Χρωματα τζιαι εθνικες ταυτοτητες. κοκκινο τζιαι Μπλε.

Στο παρελθον τουρκοκυπριοι τζια ελληνοκυπριοι που εντασσονται στην εξωκοινοβουλευτικη Αριστερα(τζιαι οι μονο) εσταθηκαν ενωμενοι εναντια σε μια πλυθωραν εχθρων. Φασιστες, Μπατσους κτλ. Στις γεννικες απεργιες πολλοι ελληνοκπριοι εδειξαν εμπραττα την αλληλεγγυη τους. Το πιο προσφατο γεγονος ομος ειναι το Occupy The Buffer Zone. 
Τουτη η πρακτικη σαν ιδεα προκαλει μου συναισθηματα Θαυμασμου απλουστατα γιατι εν ακριβως οτι χριαζεται στην παρουσα κατασταση, εναν ειδος Grassroots activism πανω στη πρασινη γραμμη που μας χωριζει δαμε τζιαι ποσα χρονια. Τουτη η προσπαθεια ερκεται σε μια φαση που το κινημα Οccupy εμφανιζεται σαν εκρηξη παντου τζιαι συγκεκρημενα στην Αμερικη ωπου το κινημα των Καταληψηων δεχτηκε σθεναρη καταστολη τζιαι ακομα δεχεται.
Στην κυπρο η καταληψη της πρασινης γραμμης εσχιει πολλη προοπτικη για εξελιξη. εξελιξη σε κατι απηλητικο προς τα σχεδια τζιαι του ελληνοκυπριακου τζιαι του τουρκοκυπριακου κρατους. Παραλληλα, δινεται μια ευκαιρια να αντιμετωπισουμε το ζητημα των σχεσεων μεταξυ των 2 κοινωτητων τζιαι να δημιουργησουμε σχεσεις αληθινες επικοινωνιακες τζιαι συντροφικες χωρις ιχνος προκαταληψης Θιγωντας  ετσι την φαινομενικοτητα της εθνικης ταυτοτητας τζιαι καταρηφκωντας την διδασκαλια του μισους που μας εφυτεψαν που τον τζαιρο που ειμαστε 5.

Στην κυπρο, Ο 'Λαος' εν μια λεξη που την χρησιμοποιουν οι ομονοιατες τζιαι τζινοι που πασειν Κυνηγι καθε κυριακη. Στη κυπρο Ο δρομος-εχτος του οτι εν αυτοκηνιτοκρατουμενος-εν τζιαι χορος φιεστας πρως ενηκιαση  οποτε δερει η ομαδα μας στο champions league η κερδισει το πρωταθλημα.
Τα γεγονοτα στο Μαρι εξυπνησαν ενα ρευμα αναστατωσης, μιας αναστατωσης που ειχε τεραστια προοπτικη για κατι καινουργιο, ομως η Λαικη Αντιδραση εν ηταν τιποτα αλλο απο μια εκφραση ακροδεξιου λογου με στοχο την δηθεν 'Αριστερη' κυβερνηση του ΑΚΕΛ  τζιαι τον Αγγονα του Σταλιν ΧριστοφκιΑν. Τα γεγονοτα στο Μαρι υποδειξαν σε ουλλους το ποσο ευθραστος εν ο κρατικος μηχανισμος, τζιαι ποσην αξια δεινει ο κρατισμος στην ανθρωπινη ζωη. Η δημοκρατια εν χαμογελα δειχνει τα δοντια της τζιαι τουντο κρατουμενο  τουτη οι κοινωνια εν μπορει να το συγκρατησει. Το Μαρι αφηκεν τον κοσμο Σαστησμενο τζιαι τρομοκρατημενο ειδεν το θανατο 13 ατομων τζιαι επιτελους  εχασε την ψευδαισθηση της ασφαλειας.  ειδε με τα ματια του τι συμαινει ΗΠΑ, Ειδε οτι Η κυπρος εν ακομα ενα τσιρακι του Αμερικανου, ειδε οτι ο Στρατος εν Κινδηνος, ειδε οτι τουντο πολιτικο συστημα απλουστατα εν ατελεσφωρο τζιαι μη αποτελεσματικο. ειδε τα τουτα ουλλα τζιαι τι εκρατησε?
Εκρατησε οτι ο χριστοφιας τζιαι η κλικκα του εν αχριστοι, τζιαι οτι τουτο εν εγγλημα τις αριστερας. Η αριστερα εν ο αποδιοπομπαιος τραγος στη συγκεκριμμενη περιπτωση υποδεικνειωντας ετσι τα καταλειπα της δυτικης προπαγανδας πανω στο νησι που εν παρων που τον τζιαιρο του ψυχρου πολεμου καθως ο Νασσερ Στην αιγυπτο εκαμεν τους Αμερικανοεγγλεζους  να κλασουν πατατες τζιαι ετσι μια κουμμουνιστικη απειλη στην κυπρο- το σταυροδρομι της μεσης ανατολης- θα πρεπε να εξασθενησει πριν καλα καλα παρει μορφη.  Τουντο συμπερασμα της προκαταληψης τζιαι της αποδιοπομποιησης της αριστερας μπορει να γινει αντιληπτο μονο τζιαι μονο που το γεγονος οτι Ο χριστοφιας ακομα περνιεται για αριστερος τζιαι το ΑΚΕΛ ως αριστερο κομμα. Παραλληλα εφκηκεν τζιαι ο ματσακης τζιαι ανεφερθηκε στην  κυβερνηση χριστοφια  ως κομμουνηστικη δικτατορια. Παρολαυτα το τοτε κινημα των Aganaktismenon, εκαταφερε να φκαλει ουλλες τις προκαταληψεις της κυπριακης κοινωνιας σε χρονο ρεκος τζιαι ουλλα τουτα γυρω που ενα κυκλικο κομβο εξω που το προεδρικο.
Η καταληψη της πρασινης γραμμης δεινει την ευκαιρια να θιξουμε ουλλο τουτο το θεατρο του παραλογου, να ανοιξουμε μαθκια σε μια περιοδο που η δεξια οχι μονο δυναμωνει αλλα εν η επομενη στην εξουσια. Γιωρκατζιες,Αναστασιαδιες,Παπαδοπουλοι  τζιαι δημοτικοι συμβουλοι που μιλουν για Λευκωσία η Λευκ-ΑΣΙΑ? χρειαζεται να μαστε δυναμικοι τζιαι ουλλοι μαζι να καμουμε την πρασινη γραμμη κεντρο της αντιδρασης μας.  Τα σχεδια τους ξερουμεν τα, εγωρασαν ουλλην την παλια Λευκωσία μεγαλοεπειχηρηματιες τζιαι θελουν μας να εξαφανιστουμε ασ τους δωκουμεν μιαν απάντηση τζιαι ασ τους δειξουμεν οτι τουτο εν θα περασει ετσι.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

Καμιαν Ανοχη Στο Βιασμο Της Συνειδησης μας.
Μαυροπουλι.