Η καταπίεση εδώ και χρόνια βρίσκεται στο καθημερινό προ γραμμα του ατόμου και ολοένα ριζώνεται στην ψυχολογία του αλλά και στο υποσυνείδητο του. όλοι την ζούμε, όλους μας κατατρώει ψυχικά και σωματικά Κάποιοι τείνουν να συγκρουσθούν μαζί της και κάποιοι τείνουν να την προωθούν και να την στηρίζουν συνειδητά η μη είτε μέσω της απάθειας και τον ρόλο τους είτε μέσω της πρακτικής τους σκέψης και δράσης /επιλογής Ζωής Αυτό εινα γεγονός ενα που ενδυναμώνει την τωρινή τάξη πραγμάτων οι οποία με απαλλοτριώνει , με καταστέλλει και με καταστρέφει και σκοτώνει μέρα πάρα μέρα το είναι μου. ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ?
Οι Ανθρώπινοι δεσμοί μεταβλήθηκαν σε καταπιεστικές σχέσεις όπου η εξουσία , η ψυχολογική καταστολή και τα προκαταλελλημενα πρότυπα εινα πλέον θεμέλια και βασικά ουσιώδη στη συμπεριφορά και στην στάση του ατόμου Οι γονείς που μετωπικά διαμέσου της ανάγκης που τους διακατέχει να σε προστατέψουν από ένα σύστημα που εκείνοι υποσυνείδητα έχτισαν και εινα αποτέλεσμα της ανοχής τους σε περιφραζουν , σε εγκλωβίζουν σε προιντοπιουν. Σπόνσορες πλέον όπου ο απρόσωπος καπιταλιστικός δεσμός ειναι ίσως το μόνο που σε κρατάει κοντά τους έστω και στο ελάχιστο μια εξάρτηση παρα ένα συναισθηματικό στήριγμα μια ηθική αληθινή στήριξη σαυτον τον διεστραμμένο τρόπο Ζωής που καθημερινά αφαιρεί τα στοιχειώδες του χαρακτήρα σου, το εγώ σου και ολοένα σε φιμώνει τα αγόρια με τα μπλε σκυλιά που με την πρώτη ευκαιρία σε κυνηγούν, οι γραβατωμενοι γραφιάδες να βολεύονται και η καταπίεση να θριαμβεύει ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ?
Δεν βλέπω Ελπίδα , δεν βλέπω Ζωή , .... βλέπω την σταθερή καταστροφή του εαυτού μου , την καταστροφή της μοναδικότητας των πάντων γύρω μου, βλέπω ρομπότ που αρνούνται να αντικρίσουν την Ζωή , μια κοινωνία που καταστρέφει τα σπλάχνα της , τον εαυτό της το είναι της , μια κοινωνία προβατοποιημενη, προκαταλλελημενη φοβισμένη και ανήμπορη να νιώσει σε αυτή την αναίσθητη εποχή.. μια κοινωνία που οι προσωπικες μου επιλογές και η κατακτιση της ελευθριας μου οδηγούν σε ένα κελλι , σε μια σθεναρή καταστολή που πέρα από την ψυχολογική κόπωση και απαλλοτρίωση εαυτού .... ει ναι <για το καλο μου > , για το καλό του εαυτού μου , μια κοινωνία που με βιάζει , με φυλακίζει και πληρώνεται γιαυτό..... ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ?
Η αυτογνωσία και το εγώ εινα ίσως τα Μόνα πράγματα που εινα ανεπίτρεπτο να αφήσεις να επηρεαστούν.. το μυαλό εινα ο στόχος και όσα να αλλάζουν γύρω η αντίληψη επιβάλλεται να είναι σταθερή, ακατέργαστη , αθώα από τα σκατά αυτού του γαμημενου τώρα και πάνω από όλα να μένει ανέγγιχτη με το νου να ναι αλήτης... Η επανάσταση είναι προσωπική σύντροφοι, είμαστε όλοι προσωρινοί και όλα μεταβάλλονται. είμαστε μια εικόνα από το μέλλον αλλά το παρόν μας καταστρέφει μέρα πάρα μέρα επιβαλλεται να αφησουμε το στιγμα μας, επιβαλλεται να ζησουμε.... ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΚΟΥΣ? ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ?
ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΕ ΠΟΛΕΜΑΣ , ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΕ ΦΟΒΑΣΑΙ , ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΕ ΚΥΝΗΓΑΣ, ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΕ ΣΥΛΛΑΒΑΝΕΙΣ , ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙΣ , ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΟΥ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙΣ ΝΑ ΖΩ , ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΕ ΙΣΩΠΕΔΟΝΕΙΣ , ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΓΑΖΕΙΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΕΦΙΑΛΤΕΣ , ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΟΥ ΣΤΕΡΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ , ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΟΥ , ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ , ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ?
ΑΠΟ ΜΕΝΑ .... ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΝΙΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΓΗ , ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ..... ΣΚΑΤΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΑΣ .. Η ΤΕΛΕΥΤΕΑ ΛΕΞΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ
ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΔΕΡΦΙΑ ,ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΑΥΤΕ ΜΟΥ.
ΣΚΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ. ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΤΩΡΑ.
ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΙ.
