Tην πορεία που είχαμε πάρει την ξέραμε. Πού οδηγούμαστε ήταν φανερό. Ποιοι μας οδηγούσαν όλοι το υποπτευόμασταν. Οι αντιδράσεις μας , ωστόσο, ήταν χλιαρές. Το επικείμενο δημοψήφισμα, κατά τη γνώμη μου , είναι ένα οριακό σημείο στην πορεία της κρίσης. Ο τρόπος με τον οποίο είναι οριακό καθιστά και σαφές, γιατί έχουμε να κάνουμε με μια κρίση αξιών, πρωτίστως, και όχι οικονομική.
Όταν διακυβεύονται τόσα πολλά σε επίπεδο παγκόσμιας κυριαρχίας και πλούτου είναι απίθανο και παράλογο, αυτοί που έχουν την εξουσία να αφήσουν κάτι στην τύχη ή να "παίξουν" σαν τζογαδόροι με τα συμφέροντα τους. Πάντα, σ' αυτά τα παιχνίδια, το ρίσκο το επωμίζεται ο αδύναμος , ο λαός. Με αυτή τη λογική, αν ερμηνεύσουμε τις κινήσεις του Έλληνα πρωθυπουργού και των Ευρωπαίων εταίρων μας, μπορούμε να οδηγηθούμε σε κάποια συμπεράσματα.
Στο εσωτερικό.
Τι κερδίζει ο πρωθυπουργός με το δημοψήφισμα; Σε περίπτωση που κερδηθεί, όποιο κι αν είναι το ερώτημα, μιλάμε για τεράστια νίκη. Θα συσπειρώσει την Κ.Ο του, δεν θα πάει σε εκλογές, η αντιπολίτευση θα λουφάξει , αφού πια "ο λαός στηρίζει την κυβερνητική πολιτική". Ειδικά η αντιπολίτευση του "μνημονιακού" μπλοκ (ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ κ.λπ.) θα δεχθεί τεράστιο πλήγμα, μιας και η γραμμή της είναι : καλό το μνημόνιο και τα μέτρα, αλλά δεν τα εφαρμόζετε σωστά. Αν λοιπόν, ο Παπανδρέου κερδίσει το δημοψήφισμα η ΝΔ θα αναβάλλει - έστω για ένα διάστημα- το ζήτημα των εκλογών, ενώ Καρατζαφέρης και Μπακογιάννη θα πιέζουν λιγότερο για συμμετοχή στην εξουσία, αφού η πολιτική του ΠΑΣΟΚ θα κριθεί ως αποδεκτή.
Σε ενδεχόμενο "Όχι" ο πρωθυπουργός πιθανότατα να εξαναγκαστεί να πάει σε εκλογές, πράγμα λογικό, αφού το καταστροφικό του έργο θα έχει ολοκληρωθεί και δεν θα έχει να προσφέρει κάτι άλλο στους εντολοδότες του. Ωστόσο, θα έχει πετύχει δύο πράγματα. Πρώτον, θα έχει καταστρέψει τα μελλοντικά σχέδια διακυβέρνησης του Σαμαρά και λοιπών άλλων που τυχόν θελήσουν να συγκυβερνήσουν. Η πολιτική της ΝΔ δεν διαφέρει από αυτή του ΠΑΣΟΚ. Συνεπώς , αν μετά το δημοψήφισμα γίνουν εκλογές και αναλάβει ο Σαμαράς θα είναι κομμάτι δύσκολο να εφαρμόσει την πολιτική του μνημονίου, ενώ ήδη ο λαός θα έχει επιλέξει με το δημοψήφισμα. Δεύτερον, ο Παπανδρέου φροντίζει την όποια υστεροφημία μπορεί να περισώσει και το κάνει αυτό βάζοντας στο λαό ένα ανήθικο και εκβιαστικό δίλημμα. Αποφάσισε να κάνει συμμέτοχο των αποφάσεων το λαό, όταν όλα πια είναι καθορισμένα, ώστε έπειτα - ίσως έπειτα από μερικά χρόνια- να μπορεί να ισχυριστεί ότι "ο λαός όρισε την τύχη του".
Το δίλημμα : ναι ή όχι στο ευρώ είναι ξεδιάντροπο, γιατί δεν δίνει στο λαό την δυνατότητα να αναιρέσει τίποτα από όσα έχουν προαποφασιστεί για την τύχη του, ούτε αίρει το "χρέος" από τους ώμους εκείνων που δεν χρωστούν τίποτα. Το μόνο που κάνει αυτό το δίλημμα είναι να προκαλεί σύγχυση και τρόμο, που θα ενισχυθούν από την απελπιστική και τρομοκρατική προπαγάνδα των ΜΜΕ, που ήδη έχει αρχίσει.
Στο εξωτερικό.
Το ενδεχόμενο του "Ναι" απλά θα δώσει στους εταίρους μας το δικαίωμα να μετατρέψουν την χώρα και τους πολίτες της σε δεύτερης κατηγορίας ανθρώπους. Με έναν εργασιακό μεσαίωνα, που ήδη επιβάλλεται, ο εργάτης που κατοικεί στην Ελλάδα θα είναι πρώτης τάξης αναλώσιμο εργατικό δυναμικό. Το ξεπούλημα πλουτοπαραγωγικών πηγών θα προχωρήσει με αυξημένους ρυθμούς, "αφού ο κόσμος συναινεί", και η καπιταλιστική ανάπτυξη , δηλαδή η απάνθρωπη ανάπτυξη της εκμετάλλευσης και των υπερκερδών, θα επιβληθεί ως μόνη λύση μιας κρίσης , που θα συνεχίζει να είναι η πρόφαση για όλα. Συνεπώς, το "Ναι" είναι μια καλή επιλογή.
Και το "Όχι" , όμως δεν φαίνεται να τους δυσαρεστεί. Εξάλλου, στη κοινή συνέντευξη τους, Μέρκελ και Σαρκοζί, τόνισαν πως η Ελλάδα θα αποχωρήσει από την ευρωζώνη και δεν θα λάβει την 6η δόση του δανείου αν δεν κερδηθεί το δημοψήφισμα.
Υπάρχει η άποψη που θέλει την ευρωζώνη να καταρρέει αν η Ελλάδα γυρίσει στη δραχμή. Αλήθεια, εξαντλήθηκαν τα μέσα πίεσης των Ευρωπαίων προς την Ελλάδα, που πια αποδέχονται έναν κίνδυνο κατάρρευσης του ευρώ με το να διωξούν την Ελλάδα; Προφανώς και όχι. Αν επιθυμούσαν να πιέσουν θα το έκαναν με πλείστους τρόπους , χωρίς να χρειαστεί να παίξουν το χαρτί της εκδίωξης. Αυτοί φτιάχνουν τους κανόνες, οι ίδιου μπορούν να μετριάσουν τον αντίκτυπο που θα φέρει η αποχώρηση της Ελλάδας. Εξάλλου, αν ισχύει πως το οικονομικό μοντέλο , που προσπαθούν να εφαρμόσουν εδώ, είχαν σκοπό να το εξάγουν και σε άλλες χώρες (Πορτογαλία, Ιρλανδία κ.λπ.) θα βρουν άλλους πρόθυμους να σκύψουν το κεφάλι. Ας έχουμε ακόμη κατά νου, ότι μια πιθανή διάλυση της συμμαχίας του ευρώ μπορεί να ωφελεί πρωτίστως την ισχυρή Γερμανία.
Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, όταν αυτοί που αποφασίζουν είναι αυτοί που έχουν την δυνατότητα να νομοθετούν και να παρανομούν - ταυτόχρονα- και να ορίζουν τις τύχες εκατομμυρίων βάσει μιας ψυχρής οικονομίστικης λογικής , οι προοπτικές είναι δυσοίωνες.
Τις μέρες που θα ακολουθήσουν θα επιχειρηθεί μια μαζική πλύση εγκεφάλου, που θα προσπαθήσει να μας πείσει , ότι αυτή η νέα περιπέτεια που αρχίζει είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Καλά δεν ήμασταν, με το μνημόνιό μας, τις δόσεις, την τρόικά μας; Γιατί να μπλέξουμε με εξόδους από το ευρώ, με δραχμές, με πτωχεύσεις, με πείνα και καταστροφή; Μάλιστα, ήδη έχει ξεκινήσει η προπαγάνδα, που παρουσιάζει τους Ευρωπαίους ως απορρημένους και ταραγμένους με το θράσος των Ελλήνων που δεν θέλουν να διασωθούν και κάνουν τερτίπια. Θα πρέπει να δείξουμε το καλό μας πρόσωπο και να εντυπωσιάσουμε, δηλαδή, σκύβοντας πιο κάτω το κεφάλι, στο χώμα, μέχρι να σκονιστεί το μέτωπο μας.
Δυστυχώς, δεν αντιδράσαμε όταν και όσο έπρεπε και τώρα έχουμε να πάρουμε μια δύσκολη απόφαση. Να διαλέξουμε, με ένα ναι ή ένα όχι. Το παιχνίδι φαίνεται να είναι σικέ και δικαίωμα να πάμε πάσο δεν έχουμε. Φαίνεται πως ό,τι κι αν επιλέξουμε θα είναι μια ήττα. Υπάρχει , όμως, μεγάλη διαφορά από ήττα σε ήττα. Υπάρχει ο χαμερπής ηττημένος, που δεν άντεξε και ικετεύει για οίκτο αυτούς που μέχρι πρότινος είχε για θανάσιμους εχθρούς. Απ' την άλλη , υπάρχει ο ηττημένος που φωνάζει στην αδικία, που αντιδρά και παρά την ήττα δεν κατεβάζει το κεφάλι, δεν κάνει την χάρη στο δυνάστη να κρυφογελάσει με την αναξιοπρέπεια του.
Με άλλα λόγια, όποια οικονομικά στοιχεία κι μετρήσουμε, ότι δείκτες και σπρεντς και δάνεια κι αν λογαριάσουμε ο μόνος δρόμος που οφείλουμε να πάρουμε είναι αυτός της αξιοπρέπειας, της άρνησης και του ΟΧΙ.
panospirin.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου